برخی از یادداشت‌های مهم و قابل توجه، بر اولین سخنرانی “دان کارسون” در کانون انجیل. که همانند متن او از اول قرنتیان ۱:۱۵-۱۹ استفاده شده است. (من معتقدم بعدا نسخهٔ کاملی از آن منتشر خواهد شد.)
« نبوت کردن از حاشیه‌ها آسان است؛ در حالی‌که آنچه نیاز است، نبوتی است که از بطن موضوع انجام شود.»
هشت سخن خلاصه‌وار
۱- انجیل، مسیح‌شناسی است.
انجیل “مسیح محور” است؛ و نه در حول یک خداباوری میانه‌رو یا یک همه‌خدایی بدون شخصیتی! و این مسیح محور بودن، غیر قابل تغییر می‌باشد. «انجیل موعظه نمی‌شود، اگر مسیح موعظه نشود.» (اسکات). انجیل نه فقط شخص مسیح، بلکه مرگ و رستاخیز او را نیز در برمی‌گیرد. این کافی نیست که بر کریسمس تاکید کنیم و از طرفی جمعه صلیب و عید قیام را کم اهمیت‌تر بدانیم. عیسی، همان مسیح موعود است که مرد و از مردگان قیام کرد.
۲- انجیل، خداشناسی است.
پیغام انجیل، ماموریت پسر را در مقابل ماموریت پدر قرار نمی‌دهد. برخی از بررسی‌های تاریخ نجات، نشان می‌دهند که غضب خدا جنبۀ شخصی ندارد. از همان ابتدا هم گناه، اهانت به خدا محسوب می‌شده است. هنگامی‌که به هر شکلی گناه می‌کنیم، همواره بیش از هر چیز سبب رنجش خدا شده‌ایم. (مزامیر ۴:۵۱) خدا بیش از همه چیز از بت پرستی، یعنی خدایی غیر از او را پرستیدن، خشمگین می‌شود.
۳- انجیل، کتاب مقدسی است.
مسیح مُرد، در قبر نهاده شد و سپس از مردگان برخاست .”بر اساس کتب مقدس” (لوقا ۲۴؛ مزامیر ۱۶؛ اشعیا ۵۳؛ مزامیر ۲)
۴- انجیل، رسولی است.
بیش از ۵۰۰ نفر شاهد وجود داشتند، اما رسولان بیشتر از همه مورد توجه بودند.
۵- انجیل، تاریخی است.
دفن شدن (مرگ) و ظهور (رستاخیز) بر اساس ترتیب، اطلاعات تاریخی هستند. آنها با هم یک همبستگی را تشکیل می‌دهند. تمامی ادعاهای انجیل، بی کم و کاست تاریخی هستند. در سایر ادیان، برای اثبات حقیقت یک رهبر، هیچ موضوع ذاتی از او را ضروری نمی‌دانند، اما در مسیحیت، بخشی از اعتبار ایمان، حقانیت هدف ایمان ما که رستاخیز مسیح می‌باشد، است. کتاب مقدس هرگز از ما نمی‌خواهد به چیزی که حقیقت ندارد، ایمان بیاوریم.
۶- انجیل، شخصی است.
انجیل صرفا یک حادثۀ تاریخی نیست، بلکه راه نجات شخصی را نشان می‌دهد.
۷- انجیل، جهانی است.
مسیح آدم جدید است (اول قرنتیان باب ۱۵ آیات ۲۲ و ۴۷-۵۰). در انجیل بینش جامعی وجود دارد که مردمان را از هر قبیله، زبان و ملیتی به سمت خود می‌آورد. گرچه همه نجات نمی‌یابند، اما پیام انجیل در پاکسازی و جریان فراگیر خود، به طور شگفت‌انگیزی جهانی است.
۸- انجیل، آخرت‌شناسی است.
برخی از برکاتی که اینک دریافت می‌کنیم، برکات زمان آخر هستند که امروز به ما می‌رسند. اما دگرگونی نهایی نیز وجود دارد. تمام ثمرات انجیل در آسمان‌ها و زمین جدید پدیدار خواهند شد.
۵ جمله جهت روشنگری
۱- این انجیل، معمولا در موعظات منتشر می‌شود (من … را به شما موعظه کردم). تقریبا همواره در عهد جدید، بین «انجیل» و کلماتی برای «شهادت دادن» آن، ارتباطی وجود دارد. که باید اعلام شده و توضیح داده شوند.
۲- این انجیل، در ایمانی پایدار و اصیل با ثمراتی بسیار دریافت می‌شود (به کولسیان باب ۱ مراجعه کنید).
۳- این انجیل، در واقع در فروتنی و حقیر دانستن شخصی، مکشوف می‌شود (اول قرنتیان ۹:۱۵).
جان نیوتون می‌گوید:
من آنچه می‌خواهم باشم، نیستم.
من آنچه امید دارم باشم، نیستم.
اما به فیض خدا آنچه بودم، دیگر نیستم.
وقتی انجیل به راستی کار خودش را انجام داده باشد، واژۀ “مسیحی مغرور” تضادی غیر قابل تصور خواهد بود.
۴- این انجیل، به درستی اظهار دارد که مرکز اعتراف همهٔ کلیساها است. به اول قرنتیان ۱۷:۴ و ۱۷:۷ رجوع کنید. به هر کلیسایی که به تفاوت عملکردش نسبت به سایر کلیساها می‌بالد، شک کنید.
۵- این انجیل، تماما تحت سلطنت پرچالش و پیروزی اجتناب‌ناپذیر مسیح پادشاه، پیش می‌رود (فیلیپیان ۲). «مسیح باید حکم براند تا زمانی که پا بر همۀ دشمنانش بگذارد.» (اول قرنتیان ۲۵:۱۵). آیۀ ۵۸: «پس برادران عزیزم ثابت و استوار باشید و همواره با تمام وجود به کار خداوند مشغول باشید زیرا می‌دانید زحمت شما در خداوند بیهوده نیست.»
ارزیابی
۱- اینکه انجیل چقدر باعث شناخت و ادراک است، شگفت‌آور است.
۲- انجیل، اگر منحصرا هدفش شناخت بیشتر باشد، انجیل نیست. باب ۱۵ در اواخر کتابی آمده است که فصول قبلی آن انجیل را به روش‌ها و موقعیت‌های مختلف بررسی می‌کند. برای مثال انجیل تنها حکمت خدا نیست، بلکه قدرت خداست. جایی که خون بها داده شده است، مکانی برای فتح و ظفر نیست. انجیل جایی پیروز می‌شود که روابط تبدیل شوند.
۳- انجیل باید تمام حوزه‌های زندگی ما را تبدیل سازد.