فرهنگ‌های آمریکای لاتین، دارای مقدار زیادی از خرافات مخلوط شده با دینداری عامیانه هستند که به اشباح و سایر ارواح پس از مرگ، اعتقاد دارند و مسیحیان نیاز دارند تا در این زمینه قدرت تشخیص داشته باشند.
این چیز جدیدی نیست، زیرا قبلاً در عهد عتیق، خدا قومی را انتخاب کرد تا با ملت‌های همسایه متفاوت باشند. به دلیل عرفان، شرک و سنت‌های شهرهای اطراف، گرایش به خرافات در آنها وجود داشت. امروزه گفته می‌شود که یک شبح “تصویری از یک شخص مرده است که از نظر برخی، به صورت زنده ظاهر می‌شود” و این همان مفهومی است که ملت‌های ذکر شده در کتاب مقدس نیز به آن اعتقاد داشتند.
کلمه شبح در بعضی از بخشهای کتاب مقدس آمده و ما در اینجا آنها را مورد بررسی قرار خواهیم داد؛ و جزئیات اینکه چگونه کلام به ما نشان می‌دهد که اشباح وجود ندارند. کتاب مقدس پادزهر مسمومیتی است که منجر به اعتقاد به خرافات می‌شود.
۱) احضار کننده ارواح عِین‌دور شبحی ندید. (اول سموئیل ۷:۲۸-۱۹)
برخی برای صحبت در مورد اشباح، به داستانی استناد می‌کنند که در آن شائول از یک احضار کننده روح می‌خواهد که سموئیل نبی را از دنیای مردگان احضار کند. در بررسی این باب دشوار، ما نمی‌توانیم سموئیل را یک “شبح” بنامیم و فکر کنیم روحی است که قصد ترساندن افراد زنده را دارد. بلکه او – فقط یک بار – در نتیجه یک احضار روح ظاهر شد.
برخی از مفسران ادعا می‌كنند چیزی که توسط احضار کننده روح خوانده شده، دیو یا شبح کس دیگری بوده است و سموئیل نبوده است. با این حال، بسیاری از مفسران موافقند که خداوند به سموئیل اجازه داد ظاهر شود که پایان فاجعه بار شائول را به او پیشگویی کند، و گناه غیبگویی او از طریق ارتباط با مردگان را مجازات کند، و این فقط یک مورد خاص در کتاب مقدس است.
۲) آنچه بر الیفاز ظاهر شد شبح نبود. (ایوب ۱۶:۴)
در کتاب ایوب، الیفاز چگونگی ظاهر شدن موجودی را روایت می‌کند؛ که وی آن را “روآخ” (روح) در آیه ۱۵ و ماره در آیه ۱۶ نام‌گذاری می‌کند. چیزی که توسط رینا والِرا در ۱۹۶۰ “شبح” ترجمه شد (در ترجمه آی اِس وی “شکل” و در اِن آی وی “شبح” ترجمه شده است). کلمه ماره همچنین به “شکل” ترجمه شده است. (خروج ۴:۲۰؛ تثنیه ۱۵:۴؛ ۸:۵). رینا والرا اکچوالیزادا (۲۰۱۵) دیگر شبح ترجمه نمی‌کند، بلکه در ایوب ۱۶:۴ به عنوان “تصویر” ترجمه می‌کند.
بااین حال، الیفاز یک شبح را توصیف نمی‌کند. روآخ در عهد عتیق هرگز این معنا را ندارد. به همین دلیل، ماره در این زمینه به معنای شبح نیست. ما این را با پیامی که به الیفاز از طریق دو سوال داده شده، تأیید می‌کنیم: “آیا انسان خاکی در حضور خدا پارسا شمرده شود؟ آیا آدمی در نظر خالق خویش پاک باشد؟” (ایوب ۱۷:۴). لوئیز آلونسو شوکل، والتر روهرز، و دیگر کارشناسان فکر می‌کنند باد ملایم و مرموز – که در ایوب ۱۵:۴-۱۶ شرح داده شده است – که الیفاز در موردش صحبت کرد، حضور خدا یا یکی از فرستادگان اوست. این صحنه، رویای ایلیا در اول پادشاهان ۱۹:۱۲ را برای ما تداعی می‌کند.
۳) صدای شبح در اشعیا به معنای “ضعف” است. (اشعیا ۴:۲۹)
اشعیا 29 با مرثیه سرایی بر سر آریل (اورشلیم) آغاز می‌شود. این نام کنایه آمیز است؛ زیرا به معنی “شیرِ (آری) خدا (اِل)” است که به معنی قدرت و سلطنت است. با این حال، نتیجه محاصره اورشلیم (آریل) تحقیر و به خاک افتادن است (آیه ۴). صدای قهرمانان یهودا، مانند صدای غرش شیر، بسیار بلند است که از زمین مانند صدای شبح (عبری=Ôb) یا یک یادآوری برای روح و جان بلند خواهد شد، که این یک ترجمه ثانویه برای ôb است (آیه ۴ب). به عبارت دیگر، صدای او مبهم، ضعیف، مانند زمزمه، در برابر پادشاه قدرتمند آشور به گوش نمی‌رسد. (حزقیال ۱۱:۳۶-۱۴).
۴) شاگردان عیسی شبحی ندیدند. (متی ۲۶:۱۴)
کلمه “شبح” همانطور که در زبان یونانی آشکارشدن، ظاهرشدن، یا روح گفته می‌شود، در زبان اسپانیایی نیز آمده است. اناجیل نقل می‌کنند که در دریای جلیل، شاگردان، عیسی را به عنوان یک شبح اشتباه گرفتند و وحشت کردند (متی ۲۶:۱۴؛ مرقس ۴۹:۶؛ یوحنا ۱۹:۶). اعتقاد به اشباح در دوران باستان در میان اکثریت مردم رایج بود، حتی اگر با آموزه‌های یهودیان در مورد رستاخیز از مرگ مغایرت داشته باشد.
کتاب مقدس اعتقاد به اشباح را تایید نمی‌کند.
علاوه بر آنچه تاکنون ذکر شده است، کتاب مقدس تعلیم می‌دهد که در حالی که اجساد در قبر هستند، روح‌های ایمانداران بلافاصله به حضور خدا می‌روند، و روح‌هایی که نجات نیافته‌اند به مکانی برای مجازات می‌روند؛ جایی که جدایی ابدی از محضر خدا است. (دوم قرنتیان ۶:۵، ۸؛ فیلیپیان ۲۳:۱؛ لوقا ۴۳:۲۳). کتاب مقدس به طور قطع بیان می‌کند: “همان‌گونه که برای انسان یک بار مردن و پس از آن داوری مقرر است.” (عبرانیان ۲۷:۹).
با این حال، ما می‌دانیم که شریر و روح‌های او می‌توانند برای فریب دادن ظاهر شوند. به همین دلیل است که ما باید بدانیم کتاب مقدس در مورد فرشتگان و دیوان چه چیزهایی را آموزش می‌دهد، تا اهمیت بیشتر از آنچه که باید به آنها اختصاص ندهیم. (متی ۱۶:۸؛ مرقس ۲۶:۷؛ اعمال رسولان ۱۶:۵).
به یاد داشته باشید که آنچه در ذهن و قلب شما است، اغلب در چیزهایی منعکس می‌شود که در اطراف شماست، آنچه برایش جشن می‌گیرید و آنچه ترویج می‌دهید. بنابراین ما باید همه عقاید فرهنگی را با توصیه‌های کتاب مقدس ارزیابی کنیم تا همه اندیشه‌ها را به سمت مسیح برسانیم (دوم قرنتیان ۵:۱۰). بیاید حقیقت انجیل را بیان کنیم تا مسیح مردم جهان را از تاریکی و تأثیر آن آزاد کند.