تعریف
غسل تعمید و سکونت روح‌القدس، برکت عهد جدید، حضور و کار کردن روح‌القدس در زندگی هر ایماندار است.
خلاصه
روح‌القدس همان‌طور که توسط انبیا به افرادی که در عهد جدید هستند، وعده داده شده بود، به وسیلۀ عیسای مسیح و با قدرت رستاخیزش بر کلیسا ریخته شده است. حال، روح‌القدس از طریق تولد تازه، ایمانداران را به اتحاد با پدر و پسر درمی‌آورد، قلب ایماندار را از محبت خدا پر کرده، در زندگی ایماندار قدوسیت ایجاد می‌کند و مردم را به حقیقت و راستی انجیل ملزم می‌سازد. ایمانداران باید دائما در تلاش برای پر شدن از روح‌القدس باشند تا به‌وسیلۀ گفتار و کردار خود، به دیگران محبت کنند و به دنبال تقویت کلیسا از طریق عطایایی باشند که عیسای مسیح به‌وسیلۀ روح‌القدس به کلیسایش می‌بخشد.
خدای روح‌القدس، شخص سوم تثلیث است. او یک شخص است نه یک تاثیرگذار ساده. او کاملا خداست، درست مانند خدای پدر و خدای پسر، که کاملا خدا هستند. او در مشارکت کامل با خدای پدر و خدای پسر قرار دارد. در اعتقادنامۀ رسولان ما شهادت می‌دهیم: «من به خدای پدر… اعتقاد دارم… من به عیسای مسیح اعتقاد دارم… من به روح‌القدس اعتقاد دارم…».
در این مقاله، ما به چگونگی و چرایی کار روح‌القدس در انسان‌ها و بر انسان‌ها تمرکز می‌کنیم. این مقاله در چهار بخش خواهد بود. نخست، وعدۀ روح‌القدس در عهد قدیم را مورد بررسی قرار می‌دهیم؛ سپس به شگفتی عیسای مسیح، انسانی از روح می‌پردازیم. سوم، دربارۀ آموزۀ کتاب مقدس دربارۀ عیسی به عنوان تعمیددهنده با روح‌القدس بحث می‌کنیم و در پایان، به مهم‌ترین عناصر کار سکونت روح در زندگی ایماندار مسیحی می‌پردازیم.
وعدۀ روح‌القدس در عهد جدید
در عهد عتیق به عنوان یک موهبت بزرگ، شریعت به قوم خدا داده شد. این شریعت، تجلی حکمت و تعالی شخصیت و کاملیت خدای عهد است که مردم خود را از بردگی مصریان نجات داد (برای مثال، تثنیه ۵:۴-۸؛ همچنین ر.ک رومیان ۱۲:۷). ختنۀ مردان، نشانۀ ظاهری شریعت بود و گویی با نصیحتی مکرر آمده بود: «دلهای خود را ختنه کنید» (تثنیه ۱۶:۱۰). قوم نیاز داشت که شریعت نیکو و کامل بر قلب آنها نوشته شود، تا با تمام وجود آن شریعت را انتخاب کرده و از آن محافظت کنند. آنها مانند همۀ انسان‌ها که ذاتا خطاکارند قادر به حفظ آن نبودند. این همان چیزی است که “شریعتی که از جسم ضعیف شده بود نتوانست انجام دهد” (ر.ک رومیان ۳:۸).
و به این ترتیب مکررا ابتدا در شریعت (مانند تثنیه ۳:۳۰) و سپس در نبوت‌ها این وعده داد می‌شد که در عهدی جدید، شریعت در قلب‌ها نوشته خواهد شد: «شریعت خود را در باطن ایشان خواهم نهاد و بر دلشان خواهم نگاشت» (ارمیا ۳۳:۳۱). این نوشتن شریعت بر قلب انسان کار روح‌القدس خواهد بود: «و دلی تازه به شما خواهم بخشید و روحی تازه در اندرونتان خواهم نهاد و دل سنگی را از پیکر شما به در آورده، دلی گوشتین به شما خواهم داد. روحِ خود را در اندرونتان خواهم نهاد و شما را به فرایض خود سالک خواهم گردانید، و شما قوانین مرا نگاه خواهید داشت و آنها را به جا خواهید آورد» (حزقیال ۲۶:۳۶-۲۷). خدا وعده می‌دهد که روح خود را بر همۀ مردم خود بریزد (یوئیل ۲۸:۲-۲۹).
در اصل، وعده این است که خدا با ساکن شدن در قلب انسان از طریق روح خود، قدوسیت شریعت کامل خود را به قلب خواهد آورد.
عیسای مسیح، انسانی از روح
هنگامی که پسر جاودان خدا در تجسم، ماهیت کاملا انسانی بر خود گرفت، روح‌القدس همراه همیشگی و دائمی او بود. بستن نطفۀ جسم انسانی او در رحِم مریم کار روح‌القدس بود. (لوقا ۳۵:۱)؛ هنگام غسل تعمید او توسط یحیای تعمیددهنده، روح‌القدس با قدرت بر او آمد تا وی را برای خدمت عمومی خود تجهیز کند. (لوقا ۲۲:۳؛ یوحنا ۳۲:۱-۳۳)؛ عیسی در برابر وسوسه در روح مقاومت می‌کند (لوقا ۱:۴-۱۳).
عیسی به خدمت عمومی مشغول شد و با قدرت روح‌القدس معجزات انجام داد. (به عنوان نمونه در لوقا ۱۴:۴؛ اعمال رسولان ۳۸:۱۰)، به‌وسیلۀ روح‌القدس است که عیسی کلام خدا را بیان می‌کند، چون او ]خدا[ روح را بیاندازه عطا می‌کند (یوحنا ۳۴:۳).
عیسی تمام و کمال انسانی از روح است، به صورتی که روح‌القدس را “روح عیسی” یا “روح مسیح” نیز می‌نامند (برای مثال فیلیپیان ۱۹:۱؛ همچنین نگاه کنید به کتاب روح‌القدس، نوشتۀ سینکلر فرگوسن).
عیسای مسیح، تعمیددهنده با روح
در تمام چهار انجیل، یحیای تعمیددهنده، تعمید خود با آب (که یک تعمید بیرونی و نمادین از توبه است) را با کار عظیمی که عیسی انجام خواهد داد و آن را تعمید در روح‌القدس و یا با روح‌القدس، می‌نامد، مقایسه می‌کند (متی ۱۱:۳، مرقس ۸:۱؛ لوقا ۱۶:۳؛ یوحنا ۳۳:۱؛ و مقایسه کنید با اعمال رسولان ۱۶:۱۱). در نهایت این تحقق وعده‌های عهد عتیق است که روح خدا در قلب انسان ساکن خواهد شد.
اما – و این مهم است – این ریختن باید منتظر بماند تا پسر خدا تاوان گناهکاران را در صلیب بپردازد. عیسی با استفاده از تصویر آب زنده، مکررا در مورد روح‌القدس صحبت می‌کند (یوحنا ۱۰:۴-۱۵؛ ۳۷:۷-۳۸). یوحنا توضیح می‌دهد که روح همان کسی است که: «آنان که به او ایمان بیاورند، آن را خواهند یافت؛ زیرا روح هنوز عطا نشده بود، از آن رو که عیسی هنوز جلال نیافته بود» (یوحنا ۳۹:۷). این “جلال” یا “برافراشتن” در انجیل یوحنا بیشتر به صلیب اشاره دارد (مثل یوحنا ۳۳:۱۲). تنها زمانی که بهای گناهان پرداخت شود، می‌توان روح را بر همۀ قوم خدا جاری کرد.
پس از صلیب و رستاخیز، عیسی وعدۀ تعمید با روح‌القدس را تکرار کرد (اعمال رسولان ۵:۱؛ و مقایسه کنید با نشانۀ پیش‌بینی یوحنا ۲۲:۲۰). این تعمید ابتدا و از همه مهم‌تر، برای شاگردان در روز پنتیکاست اتفاق می‌افتد (اعمال رسولان ۲). از آن روز به بعد، این حق فرزندی هر ایمانداری در شروع زندگی حقیقی مسیحی است. (گاهی اوقات تصور می‌شود که تعمید با روح‌القدس به یک تجربۀ مسیحی پس از تبدیل اشاره دارد و اغلب با موهبت صحبت کردن به زبانها همراه است. اما بررسی دقیق متون کتاب مقدس نشان می‌دهد که این به کسانی که در حال تبدیل هستند اشاره دارد. یک روش کلاسیک برای حل این مشکل، کتاب “تعمید و پُری” جان استات است که بسیاری از کاریزماتیک‌ها و پنتیکاستی‌ها را متقاعد کرده است که از زبان “تعمید روح” در مورد تجربۀ مرحلۀ دوم استفاده نکنند).
خدمت سکونت روح‌القدس در ایماندار
روح‌القدس تولد دوباره می‌بخشد و ایماندار را با پدر و پسر آشتی می‌دهد
روح‌القدس تولد دوباره می‌بخشد، تولدی روحانی از آسمان به بشری که ذاتا در گناهان و خطاها مرده است را می‌بخشد (افسسیان ۱:۲-۳؛ یوحنا ۱:۳-۸؛ تیتوس ۵:۳). این تولد تازه را نمی‌توان با هیچ ابزار انسانی، چه با دستکاری احساسات و چه با اقناع ذهن طراحی کرد و به دست آورد، زیرا هر آنچه در جسم فانی تولد یافته است (با ابزارهای انسانی)، فانی است نه زندگی جدید در روح‌القدس (یوحنا ۶:۳). این تولد آسمانی کار والای خدای تثلیث است که به‌وسیلۀ خدای روح‌القدس در قلب انسان انجام می‌گردد.
قبل از اینکه عیسی شاگردانش را ترک کند تا به‌خاطر گناهکاران روی صلیب برود، به آنها وعده داد که نزدشان برمی‌گردد. او این کار را به‌طور موقت و برای چند هفته در بدن رستاخیزکرده‌اش انجام داد. اما این وعده را برای همیشه در شخص روح‌القدس جامۀ عمل پوشانید. با خدمت روح‌القدس، خدای پدر و خدای پسر مسکن خود را در قلب هر مرد و زنی که از نو در او تولد یافته‌اند، خواهند ساخت (یوحنا ۱۵:۱۴-۲۴). با ساکن شدن روح‌القدس است که ایمانداران از مشارکت با پدر و پسر لذت می‌برند (برای مثال، اول یوحنا ۳:۱).
روح‌القدس محبت خدا را به قلب ایماندار می‌ریزد
پولس دربارۀ رنج‌ها، تحمل، شخصیت و امید، می‌نویسد: «و این امید به سرافکندگی ما نمی‌انجامد، زیرا محبت خدا توسط روح‌القدس که به ما بخشیده شد، در دلهای ما ریخته شده است» (رومیان ۵:۵). تعبیر “محبت خدا” ممکن است به معنای محبتی باشد که خدا به ما نشان می‌دهد، و یا می‌تواند نشان از محبت ما به خدا باشد و یا هر دو. احتمالا و در درجۀ اول این عشقی است که خدا به ما نشان می‌دهد؛ اگر چه احتمالا شامل عشق پاسخ‌گوی ما به خدا نیز می‌شود. روح‌القدس با مشارکت ما با خدای تثلیث، ما را از عشق ابدی که خدای پدر، خدای پسر و خود او، خدای روح‌القدس، از ازل تا ابد به قوم خود دارند، مطمئن می‌سازد.
روح‌القدس در ایماندار قدوسیت ایجاد می‌کند
روح‌القدس مقدس است. او با تقدس آتشین خدای تثلیث می‌سوزاند. هنگام سخن گفتن دربارۀ تعمید با روح‌القدس، یحیای تعمیددهنده موعظه می‌کند که عیسای مسیح «با روح‌القدس و آتش تعمید خواهد داد» (لوقا ۱۶:۳). این نوعی از گفتار است که به آن هندیادیس[1] می‌گویند و یک حقیقت را به دو صورت بیان می‌کند. روح‌القدس، آتشی است که کاه گناهان را می‌سوزاند، و به‌خاطر صلیب مسیح است که این سوختن، ایماندار را نابود نمی‌کند، بلکه او را تطهیر می‌نماید.
یکی از عمیق‌ترین خدمت‌های روح‌القدس پس از تبدیل در ایماندار، درگیر شدن در یک جنگ مادام‌العمر علیه گناه در قلب انسان است. غلاطیان ۱۶:۵-۲۶ این موضوع را به بهترین شکل و دقت بیان می‌کند؛ ما باید “بر اساس روح قدم برداریم”، حتی اگر “امیال نفسانی” یعنی طبیعت قبلی به وسوسه کردن ما ادامه بدهند. بارزترین نشانۀ تعمید و سکونت روح‌القدس در ایماندار “محبت، شادی، آرامش، صبر، مهربانی، نیکویی، وفاداری، فروتنی و خویشتنداری” است.
روح‌القدس مردم را در مورد حقیقت عیسی متقاعد کرده و آنها را به راه رفتن در آن حقیقت هدایت می‌کند
در یوحنا ۳۱:۱۳ (پس از آنکه یهودای اسخریوطی آنجا را ترک می‌کند) تا یوحنا ۳۳:۱۶ عیسی با رسولان صحبت می‌کند. تمام آنچه او می‌گوید بلافاصله در مورد رسولان صدق می‌نماید. برای مثال در یوحنا ۲۶:۱۴ وعده می‌دهد که روح‌القدس هر آنچه را که عیسی به آنها گفته است را به ایشان یادآوری می‌کند و آنها را قادر می‌سازد تا آن را درک کنند. او می‌تواند به آنها یادآوری کند، زیرا آنها در آنجا حضور داشتند تا بشنوند، اما نمی‌تواند به ما هم به همان روش یادآوری کند.
با این حال، یک انتقال (یا پیوستگی) از یازده رسول به کلیسای رسولی مسیح وجود دارد، زیرا آنها همان کلیسای رسولی در مرحلۀ ابتدایی هستند. بنابراین ما به‌درستی، هر چند با دقت و احتیاط، این فصول را دربارۀ خودمان به کار می‌بریم. در یوحنا ۵:۱۶-۱۵ عیسی ابتدا از کار روح‌القدس در جهان (آیات ۸-۱۱) و سپس در کلیسای رسولی سخن می‌گوید (آیات ۱۲-۱۵).
برای کسانی که در جهان زندگی می‌کنند، تنها عملی که عهد جدید به روح‌القدس نسبت می‌دهد، متقاعد کردن است. او جهان را در مورد گناه ما، در مورد عدالت مسیح و در مورد قضاوت متقاعد می‌کند. روح‌القدس این کار را در آغاز زندگی مسیحی به هنگام تبدیل انجام می‌دهد؛ او این کار را در ایمانداری که چیزهایی از جنس “جهان” با او در مبارزه است، ادامه می‌دهد.
عیسی به رسولان وعده می‌دهد که روح راستی «شما را در تمامی حقیقت راهبری خواهد کرد.» این به معنای تعلیم دادن به آنها دربارۀ معنای چیزهایی است که مربوط به عیسی هستند. روح‌القدس تمام مکاشفۀ پدر را که در عیسی دیده بودند، به همان‌گونه‌ای که بود برای آنها آشکار می‌کند. در نتیجه، تعالیم آنها (که یا به‌وسیلۀ رسولان نوشته شده و یا به‌وسیلۀ افرادی که تعالیم رسولان را ثبت می‌کردند) در عهد جدید برای ما ثبت شده است.
روح‌القدس ما را به یک حقیقت تازه هدایت نمی‌کند، بلکه در عوض، او کلیسای رسولی، یعنی مکاشفۀ کامل پدر در عیسی را برای ما آشکار می‌کند که عهد جدید به آن شهادت می‌دهد. ما باید دعا کنیم و بخواهیم که روح‌القدس به ما کمک کند تا حقیقت کتاب‌مقدسی عیسی را درک کنیم و فیض گام برداشتن در این حقیقت را نیز به ما ارزانی کند (ر.ک “تعقیب روح”، نوشتۀ کریستوفر اَش).
ما باید دائما از روح‌القدس پر شویم تا او گفتار و کردار ما را متحول کند
پولس از یک فعل امری مضارع برای نشان دادن پر شدن دائم و مکرر از روح‌القدس می‌نویسد: «از روح‌القدس پر شوید» و در ادامه توضیح می‌دهد که این به چه معنا خواهد بود. کلیسایی که از روح‌القدس پر است، با “مزامیر، سرودها و آوازهای روحانی” که هر سه به مزامیر کتاب مقدس اشاره دارند، یکدیگر را خطاب خواهند کرد. ما نیز با تمام قلبمان همین کار را انجام می‌دهیم، زیرا این کار یک آواز اصیل و قلبی و برخاسته از مزامیر خواهد بود. در نام خداوند عیسای مسیح سرشار از شکرگزاری از خدای پدر خواهیم شد و با تسلیم شدن به یکدیگر در روابطی در اطاعت، که پولس در ادامه به ما می‌آموزد، زندگی خواهیم کرد: «زنان مسیحی تسلیم شرافتمندانه و خداپسندانه در برابر شوهرانشان از خود نشان خواهند داد، فرزندان مسیحی از پدر و مادر خود اطاعت خواهند کرد، برده‌های مسیحی به‌خوبی به اربابان خود خدمت خواهند کرد.» همۀ این موارد، حاصل پر شدن از روح‌القدس است.
عیسای صعودکرده، عطایای روح را می‌بخشد تا کلیسا را بنا کند
پولس با نقل قول از مزمور ۶۸ در افسسیان ۷:۴-۱۶ می‌گوید که مسیح پیروز و صعودکرده، به قوم خود عطایایی خواهد داد. در این متن پولس دربارۀ عطایای اصلی رسولان و انبیا (که ما از افسسیان ۲۰:۲ می‌دانیم شالوده‌های کلیسا هستند) و عطایای دائمی مبشران و شبانان – معلمین سخن می‌گوید.
این عطایا و دیگر برکات به‌وسیلۀ عیسی و از طریق خدمتِ روح‌القدس به کلیسای او داده شده است. متون دیگری که به چنین عطایایی اشاره دارند، عبارتند از: اول قرنتیان ۴:۱۲-۱۱ و ۱۴؛ رومیان ۳:۱۲-۸. مسیحیان همواره دربارۀ معنای هر یک از این عطایا و یا دربارۀ اینکه آیا ما هنوز باید منتظر هدیۀ خاصی باشیم که در کلیسای مسیح امروز مشهود باشد، توافق نداشته‌اند.
روح القدس و آرزوها و دعاهای ما
در پایان، مهم است که ما حقایق بنیادین روح‌القدس را در مرکز افکار و دعاهایمان نگه داریم. او در قلب ما زندگی می‌کند، تا بتوانیم با مسیح و پدر در قدوسیت و محبت گام برداریم. بیایید دعا کنیم که کلیسای مسیح در هر نسل از روح قدوسیت که روح مسیح است، دوباره پر شود.
[1] بیان یک ایده با استفاده از معمولا دو کلمۀ مستقل که با اتصال به هم یک معنا را توصیف می‌کنند.