آیا چیزهای نادیدنی وجود دارند؟ وقتی اکسیژن، جاذبۀ زمین یا سیگنال مورد استفاده برای خواندن این مقاله را در نظر بگیرید، پاسخ روشن است. اما در مورد واقعیت‌های نادیدنی که نمی‌توان آنها را از نظر علمی ارزیابی کرد، چطور؟ خب، به محبت، بزرگ‌منشی، عدالت یا امید فکر کنید.
در حال حاضر آیا ممکن است یک دنیای معنوی وجود داشته باشد که با وجود نادیدنی بودن کاملا واقعی باشد؟ این دقیقا چیزی است که کتاب مقدس تعلیم می‌دهد (دوم قرنتیان ۱۸:۴) و یکی از این واقعیت‌ها بهشت است.
گر چه اثبات وجود بهشت به روش اثبات وجود شیکاگو غیر ممکن است، اما بدان معنا نیست که این مکان افسانه است. مطمئن باشید باور بهشت در نهایت منجر به ایمان میشود، نه ایمان کورکورانه یا غیر منطقی، بلکه ایمان. همان‌طور که نویسندۀ عبرانیان مطرح می‌کند: «ایمان ضامن چیزهایی است که بدان امید داریم و برهان آنچه هنوز نمی‌بینم» (عبرانیان ۱:۱۱).
مسیحیان اساسا به بهشت ایمان دارند زیرا به کتاب مقدسی ایمان دارند که از بهشت به‌روشنی سخن می‌گوید. شما می‌توانید با کلام خدا زندگیتان را بیمه کنید. مسلما ما به چیزی قطعی‌تر، قابل اعتمادتر و تاثیرگذارتر از کلمات یک کتاب نیاز داریم. با این وجود پطرس به ما می‌گوید کتاب مقدس مکاشفه‌ای مطمئن‌تر از حتی خود عیسی در تبدیل هیات (اشاره به دگرگونی سیمای عیسی در متی ۲:۱۷ دارد) است (دوم پطرس ۱۹:۱؛ NASB)[1]. این ادعایی شگفت‌انگیز است. او می‌گوید خود کتاب مقدس متقاعدکننده‌ترین برهانی است که تاکنون خدا ارائه کرده است.
بنابراین گر چه کتب مقدس شاید هر آنچه می‌خواهیم دربارۀ بهشت بدانیم را به ما نگویند، اما هر آنچه لازم است بدانیم را می‌گویند. شهادت این کتب کامل، کافی و بسنده است.
آیا بهشت واقعی است؟
بهشت ایده‌ای آشنا برای همۀ ماست، اما واقعا چیست؟ به عبارت ساده‌تر، بهشت مکان زندگی خداست. ما در دعای خداوند می‌گوییم “ای پدر آسمانی ما”، پس بدان معنا نیست که خدا در جاهای دیگر نیست، او همه جا حاضر است. اما بهشت مکان حضور انحصاری اوست تا ما را برکت دهد. این مکان گنجینۀ ما است (متی ۲۱:۱۹)، شهروندی ما است (فیلیپیان ۲۰:۳)، میراث ما (اول پطرس ۴:۱-۵)، و امید محفوظ ما است (کولسیان ۵:۱).
شاید متوجه شده باشید کلمۀ “مکان” را به کار می‌برم. زیرا بهشت صرفا یک مفهوم یا حالت ذهنی نیست، مکانی واقعی است (یوحنا ۲:۱۴-۳؛ اعمال ۹:۱-۱۱؛ ۵۵:۷-۵۶). وقتی پیروان عیسی بمیرند، گر چه جسم ما روی زمین می‌ماند، روح ما فورا وارد حضور خدا میشود (فیلیپیان 23:1؛ دوم قرنتیان 8:5). این یک وضعیت موقتی یا میانه است تا وقتی عیسی بازگردد و جسم‌های ما برخیزند و برای ابد با روح ما متحد شوند.
فرشته‌های فَربه در کار نیست
امید آخر ما به عنوان مسیحی، بیرون رفتن از زمین نیست، بلکه احیا و بازسازی آن است. روزی شهر بهشت، آسمان را خواهد شکافت و آن‌گاه گناهکاران نجات‌یافته، دنیای نجات‌یافته را به ارث خواهند برد (مکاشفه ۲۱:۱-۴؛ دوم پطرس ۱۳:۳؛ رومیان ۱۳:۸). به همین دلیل کتب مقدس، خانۀ بعدی ما را با واژه‌های مادی و واقعی به تصویر می‌کشند، “آسمان‌ها و زمین جدید” (اشعیا ۱۷:۶۵؛ دوم پطرس ۱۳:۳؛ مکاشفه ۱:۲۱-۴). به عبارت دیگر چنگ‌های طلایی و فرشتگان فَربه پیرامون ما را احاطه نمی‌کنند. ما در شگفتی‌های بیپایان خدای نیک و زیبا، خواهیم دوید، کار و بازی خواهیم کرد، آواز خواهیم خواند، خواهیم خندید، آرام و قرار خواهیم گرفت و شادمانی خواهیم کرد.
بنابراین خوب است آن‌قدر در مورد ابدیت در بهشت صحبت کنیم تا وقتی به خاطر بسپاریم این کلمه فقط خلاصه‌شدۀ آسمان‌ها و زمین جدید است، دنیایی از شادی ابدی و همیشه فزاینده در حضور پادشاهمان.
آرزوی آن مقصود
بر طبق کتاب جامعه، خدا «بدیت را در قلب انسان نهاده است» (جامعه ۱۱:۳). به عنوان کسانی که به شباهت او ساخته شده‌ایم، موجوداتی ابدی با اشتیاق و ظرفیت ذاتی برای زندگی جاودان هستیم. ما ساخته شدیم که تا ابد زندگی کنیم.
میل شدید انسانی ما به شادی بیپایان، سیری‌ناپذیر و انکارناپذیر است. به بی‌قراری و نارضایتی عمیقی فکر کنید که اغلب در میان موفق‌ترین افراد دنیا شاهد آن هستیم. آنها همه چیز دارند، اما باز هم چیزی کم دارند. هنرپیشۀ معروف جیم کری یک‌بار گفت: «من فکر می‌کنم هر کسی باید به ثروت و شهرت برسد و به رویاهای خود تحقق ببخشد تا ببیند این راه حل نیست».
چه چیزی این را توضیح می‌دهد؟
در مقالۀ بلندی تحت عنوان “در باب داستان‌های پریان”، جی.آر.آر.تالکین به علاقۀ انسان به داستان‌های تخیلی فکر می‌کند. افراد مدرنی که تفکرشان این است که ما می‌دانیم این داستان‌ها واقعیت ندارند؛ پس چرا جذب آنها می‌شویم؟ تالکین بیان می‌کند آنها دارای خصوصیاتی هستند که با روح ما به‌طور استثنایی و منحصر‌به‌فرد طنین‌انداز می‌شوند، از قبیل:
- از خود گذشتگی قهرمانانه
- فراتر از زمان رفتن
- دوستی و هم‌نشینی با موجودات غیر انسانی
- پیروزی خیر بر شر
- فرار از مرگ
- عشق بدون فراق (خوشحالی ابدی)
قصه‌های پریان ما را به خواسته‌هایی می‌رسانند که در داستان‌های واقعی آنها را حتی لمس هم نمی‌کنیم. گر چه با عقل و منطق متقاعد شده‌ایم، اما هیچ چیز نمی‌تواند خواسته‌های ما را محقق سازد چون بیش از حد غیر واقعی هستند. اما این خواسته‌ها ما را آزار نمی‌دهند. ما در عمق وجودمان نوعی تردید همیشگی داریم، امید داریم دنیای ما آن‌طور که به نظر می‌رسد نباشد و این‌طور نماند. پس قصه‌های پریان با رفتن به مکان‌هایی “در آنجا”، اشتیاق شدید ما ” به اینجا” را تحریک می‌کنند. آنها به واقعیتی مهم اشاره دارند که در عمق وجودمان احساس می‌کنیم حقیقت دارند.
زیبایی مسیحیت آن است که در آن انجیل فقط داستانی شگفت‌آور نیست که به واقعیتی بنیادین اشاره کند، بلکه واقعیتی بنیادین است که تمام داستان‌ها به آن اشاره می‌کنند. وقتی عیسی بازگردد، آنچه همیشه گریزان، دور و “بیش از حد خوب برای واقعی بودن” به نظر می‌رسید، در زمان کنونی در هم می‌شکند، تجربۀ ما را می‌پوشاند و ما را غرق لذت و شادی می‌کند.
دوست تالکین، سی.اِس.لوئیس شاید آن را بهتر بیان می‌کند:
«اگر ما در خودمان خواسته و آرزویی ببینیم که هیچ چیز در دنیا نمی‌تواند آن را برآورده سازد، محتمل‌ترین توضیح این است که ما برای دنیای دیگری ساخته شده‌ایم».
درِ بازِ بهشت
توماس بروکسِ پیوریتن بیان نمود: «نه در مورد مسیح و نه بهشت، نمی‌توان اغراق‌آمیز صحبت کرد». بزرگ‌نمایی شگفتی‌های زندگی با مسیح در دنیای بعدی غیر ممکن است. بهشت جاودان خواهد بود زیرا ابعاد فیض او بی‌نهایت هستند. گر چه من و شما نمی‌توانیم وجود بهشت (یا البته عدم وجود آن) را به صورت علمی ثابت کنیم، اما باور کاملا قابل قبولی است. شهادت قابل اعتماد کتاب مقدس و اشتیاق سیری‌ناپذیر روح ما، با قدرت تمام این واقعیت را تایید می‌کنند.
دست آخر، باید به خاطر داشته باشیم تنها دلیلی که می‌توانیم به بهشت برویم آن است که خدا بهشت را ترک کرد تا به سوی ما بیاید. دو هزار سال پیش خدا در شخص عیسی مسیح نوعی زندگی کرد که ما نتوانستیم، مرگی داشت که ما سزاوار آن بودیم، رستاخیزی داشت تا تمام کسانی که با آغوش باز او را پذیرفتند، تا ابد در او شادی کنند.
اگر برای نجات به عیسی اعتماد دارید، داور جهان به شما می‌نگرد (گناهگار و غیر گناهکار) و پسر بی‌نقص خود را می‌بیند.
ای.دبلیو. توزِر پرسید: «آیا تاکنون به این اندیشیده‌اید که خدا از بودن شما در بهشت به اندازۀ داشتن شما در کنار خودش خشنود خواهد شد؟».
او نمی‌تواند صبر کند، شما می‌توانید؟