چنان‌چه گرایشات غالب فرهنگ آمریکایی را دنبال کرده باشید، حتما دربارۀ فرهنگ “رابطۀ یک‌شبه[1]” شنیده‌اید. یک کتاب کاملا جدید به نام «رابطۀ یک‌شبۀ آمریکایی» نوشتۀ جامعه‌شناس آمریکایی لیسا وِید نشان می‌دهد که در حال حاضر تمایلات جنسیِ بدون حد و مرز در ایجاد فرهنگ رابطۀ یک‌شبه در محیط‌های دانشگاهی حاکم شده است. نوشته‌های وِید که از گزارش خود دانشجویان به‌دست آمده‌اند نشان می‌دهند، الگوهای جدید روابط جنسی، افراد بسیاری را پریشان و دچار تناقض کرده است. وِید معتقد است راه حل این موضوع آن است که هر چه بیشتر دربارۀ این نوع فرهنگ کنکاش کنیم. او می‌گوید: “به موقعیت‌های تصادفی و غیر جدیِ جنسی بله بگوییم” استدلالش هم این است که “برای بودن در تعاملات جنسی راحت و تصادفی که هم تفکری رو به جلو است و هم احساس خوبی دارد، این روش مناسب است”.
من با کارهای وِید در مرکز مطالعات الهیات عمومی تعامل داشته‌ام، و باور کنید روش بهتری هم هست. در اینجا چهار روش را بیان می‌کنم که با آن‌ها می‌توان بر اساس اخلاقیاتِ جنسیِ کتاب مقدس، به فرهنگ رابطۀ یک‌شبه واکنش نشان داد:
۱- اخلاقیاتی را ترویج دهید که بر خود فرد به طور کلی تمرکز دارد نه بر آتش شهوت او
به‌نظر وِید هدف اصلی فرهنگ رابطۀ یک‌شبه در حقیقت فحشا نیست بلکه، ارتباطی جنسی با یک شخصِ پر از شهوت است. مسیحیان در مورد زیبایی و جذابیت رابطۀ جنسی بی‌میل نیستند. خدا به صراحت می‌خواهد که متاهلین از موهبت رابطۀ جنسی لذت ببرند (پیدایش ۲۴:۲-۲۵؛ غزل غزل‌ها). رابطۀ جنسی ایدۀ خداست، نه از ایده‌های ناپسند یک پورنوگرافر. گر چه جذابیت از فاکتورهای مهم عشق متعهدانه است، اما صرفا باید برای همسرمان باشد. همگی ما به شباهت خدا ساخته شدیم و خدا کرامت و ارزش فوقالعاده‌ای به ما عطا کرده است (پیدایش ۲۶:۱-۲۷). عشق تا این حد تقلیل نمی‌یابد و تحقیر نمی‌شود که فقط روی صفحۀ کامپیوتر به “شهوت، بلی یا خیر” کلیک کنیم. عشق پیچیده و چند بعدی است و کل وجود فرد را دربرمی‌گیرد.
فرهنگ سکولاریزه[2]به دانشجویان یاد می‌دهد که فقط در برخوردهای تصادفی از یکدیگر استفاده کنند. کلیسا باید نگرش بهتری را ترویج دهد، نگرشی مبتنی بر عشق دوطرفه و وفاداری کتاب‌مقدسی.
۲- ترویج رابطۀ عاشقانه برای جلال خدا، نه سودگرایی جنسی
بر طبق دیدگاه دانشجویان وِید، بدترین کاری که می‌توانید در یک رابطۀ یک‌شبه انجام دهید آن است که گرفتار احساسات شوید. دانشجویان فقط قصد دارند با کسی باشند که چندان از او خوششان نمی‌آید و بعد هم از او جدا شوند. در برخوردهای جنسی صرفا نوعی معامله هستند. شرح شدت اندوه و تاسف از این شرایط در کلمات نمی‌گنجد. ازدواج مستلزم تلاش بسیار است، اما خدا می‌خواهد یک‌زن و یک‌مرد در پیوند یک‌تن یا جسم از یکدیگر لذت ببرند (پیدایش ۲۴:۲). رابطۀ جنسی یک‌کالا برای سود نیست، موهبتی است که می‌توان در چهارچوب ازدواج از آن لذت برد و کمتر از رابطۀ بین مسیح و کلیسا نیست (افسسیان ۲۲:۵-۳۳). اجازه دهید آن‌را از نظر عملی شرح دهم، خدا می‌خواهد یک زوج که از رابطۀ جنسی لذت می‌برند درگیر احساسات شوند، او می‌خواهد آن‌ها یکدیگر را به عمیق‌ترین شکل ممکن دوست داشته باشند.
فرهنگ رابطۀ یک‌شبه کل مفهوم رابطۀ جنسی را از بین می‌برد. آموزه‌های کتاب مقدس شور و شوق و ارتباط جنسی را معنا می‌کند.
۳- مردان را طوری تربیت کنید که از زنان مراقبت کنند، نه آنکه آن‌ها را در دام بیندازند
در فرهنگ مدرن ما تمایلات جنسی به اسکیزوفرنی مبتلا شده‌اند. از یک‌سو می‌شنویم تخریب اخلاقیاتِ سنتیِ روابط جنسی، مزایای زیادی دارد و از سوی دیگر بر طبق گزارش وِید دانشجویان امروزه از فرهنگ تجاوز، آزار جنسی، عدم صمیمیت، نبود روابط متعهدانه و غیره رنج می‌برند.
برای من، وِید و خیلی‌های دیگر کاملا روشن است که مردان در عصر روابط جنسی آزاد خیلی بد رفتار می‌کنند. اما راه حل آن حذف اخلاقیات یهودی-مسیحی نیست. باید آن را بهبود بخشید. مردان را باید برای مراقبت از زنان آموزش داد. آن‌ها باید از زنان محافظت کنند. باید بفهمند زنان شیء نیستند، بلکه خلقتی هستند که به شباهت خدا آفریده شده‌اند. مردان امروزه در حال تضعیف و تحقیر هستند و به غریزۀ بدوی خود برمی‌گردند. آن‌ها به دعوتی بزرگتر، استانداردی بالاتر و یک منجی باارزش نیاز دارند.
۴- به دانشجویان کمک کنید تا بفهمند آن‌ها به‌واسطۀ رابطه و تمایلات جنسی خود تعریف نمی‌شوند
فرهنگ رابطۀ یک‌شبه به همین اندازه برای زنان هم مخرب است. به‌نظر وِید “پاداش تِم لباس‌های سکسی” در مهمانی‌های دانشگاه، لباس‌های باز و تحریک‌کننده به زنان است که آن‌ها را دسته‌بندی می‌کند و باعث رقابت آن‌ها می‌شود. اما در کل یادآوری می‌کند که وظیفۀ آن‌ها سکسی کردن مهمانی است. بر طبق شهادت خودِ وید، رویکرد پسامدرنِ ما به سکس، کرامت و شأن زنان را می‌گیرد و آن‌ها را به رقابت وامی‌دارد و با تبدیل آن‌ها به اشیاء خوشحالی و شادی را از آن‌ها می‌گیرد.
اخلاقیات مسیحی چقدر متفاوت است. زنان آزاد هستند تا ارزش خود را در مسیح پیدا کنند. زنجیرهای انتظارات فرهنگی پاره می‌شوند. به مسابقۀ رقابتی بر سر نوشیدن الکل در یک اتاق پایان می‌دهد. اگر از زنی درخواست ازدواج شود، از موهبت عشقی متعهدانه برخوردار می‌شود، یعنی خدا قصد دارد او را از نیاز مدام به اثبات خودش و جلب توجه رها کند. او آزاد است، یک رهایی باشکوه از گناهانش و تاثیرات آن، در خدا.
علاوه بر ازدواج، مردان و زنان باید بدانند رابطۀ جنسی چیزی نیست که آن‌ها را تعریف می‌کند. گاهی مجردها احساس می‌کنند آن‌ها را از گفت‌وگو‌ها در مورد رابطۀ جنسی کنار می‌گذارند، اما مجردهای خداپرست امروزه فرصت‌های چشمگیر و ارزشمندی دارند. آن‌ها می‌توانند فرهنگی را به نمایش بگذارند که حول هویت جنسی سامان‌دهی شده است و نشان می‌دهد فقط خدا همه‌چیز آن‌هاست.
تنظیم مجدد و راه‌اندازی مجدد
فرهنگ رابطۀ یک‌شبه فقط شرمندگی بی‌پایان و باری سنگین برای نسل کنونی باقی می‌گذارد. برای چنین مخرب‌های شادی و لذت، فقط یک امید حقیقی وجود دارد: انجیل و پاکی و تحولی که ایجاد می‌کند. کلیساهای محلی با همکاران خدمتیِ ارزشمندی مانند: “Cru, InterVarsity, RUF, Campus Outreach, The Navigators, BCM و…” باید به تنظیم مجدد و راه‌اندازی مجدد بپردازند تا بیشترین نتیجه را بگیرند.
ما در این دوران چقدر به حرکت تازۀ موسسین کلیساهای دانشگاهی و احیاء‌کننده‌های آن‌ها و شرکایی نیاز داریم که در نزدیک شدن به محیط‌های دانشگاهی کمک کنند. چقدر به موعظه‌های جسورانۀ انجیل و اعلام علنی توصیه‌های کامل و با ارزش خدا نیاز داریم که خدا بدین وسیله چشمان این نسل سکس‌گرا را باز کند که فرهنگ رابطۀ یک‌شبه باعث نابودی آن‌ها شده است. چقدر مشتاقیم همسایگان ما زیبایی عشق متعهدانه را ببینند و ارزش بی‌نظیر عیسی را بالاتر از هر‌چیزی بدانند.
[1] American Hookup
در American Hookupلیسا وِید استدلال می‌کند که “رابطۀ یک‌شبه” اکنون یک فرهنگ دانشگاهی است، نه فقط یک فیلم‌نامه جنسی برای نوع خاصی از فعالیت جنسی یا تعامل بین دانشجویان. ارزیابی وِید از این وضعیت، روایتی تاسف‌بار است که گویی مقدر شده است. «فرهنگِ رابطۀ یک‌شبه» نیرویی اشغال‌گر، قهری و فراگیر است.
[2] تعریف سکولاریزاسیون به کاهش اهمیت دین و مقدسات اشاره دارد. سکولاریزاسیون بر عناصر زیر استوار است: جدایی بین نهادهای مذهبی و نهادهای دولتی.