هنگامی که باستان شناسان ویرانه‌های آثار باستانی را حفاری می‌کنند، تنها یک گزینه برای شناسایی مکان پرستش مسیحیان وجود دارد، و آن نشانه‌ای از صلیب است. هنگامی‌که آن را به صورت یک نقاشی روی دیوار، کنده کاری روی سنگ و یا حتی یک طراحی روی کف یک ساختمان می‌بینند، می‌دانند که یک کلیسا یافته‌اند.
از همان ابتدا، مسیحیان را با صلیبی که عیسی روی آن جانش را داد، شناسایی می‌کردند. صلیب چه روی چوب کنده‌کاری شده باشد، چه روی قلب‌ها نقش بسته باشد، سمبل اصلی و شرح حقیقت ایمان مسیحی است.
چرا صلیب تا این حد ضروری است؟ دلایل مختلفی دارد.
برای تحقق نقشۀ خدا ضروری است.
صلیب برای تحقق نقشۀ ازلی خدا ضروری بود. مدت کوتاهی پس از بازگشت عیسی به آسمان، یکی از یاران او، پطرس، برای مردم اورشلیم موعظه کرد. او گفت: «آن مرد (عیسی) بنا به مشیت و پیش‌دانی خدا به شما تسلیم شد و شما به دست بی دینان بر صلیبش کشیده و کشتید.» (اعمال ۲۳:۲). خدا حتی پیش از وقوع آن از مصلوب شدن پسرش آگاه بود. او نه تنها آن را می دانست، بلکه اجازۀ آن را داد. نه تنها اجازه داد، بلکه هدفش همین بود. صلیب در نقشۀ خدا، برای انسان ضروری بود.
هر گاه به نظر می‌رسد که خدا واقف به آنچه انجام می‌شود نیست، باید این موضوع را یادآوری نمود. آزمون‌ها و مصیبت‌های زندگی مبهم و گیج کننده هستند. آیا خدا می‌داند چه اتفاقی در زندگی من در شرف وقوع است؟ آیا برای او اهمیتی دارد؟ آیا او می‌تواند کاری در این مسیر برایم انجام دهد؟ پاسخ این است، که خدا همه اینها را می‌داند و برایش اهمیت دارند. چنانچه به او اعتماد کنید، قطعا عمل دست او را خواهید دید.
صلیب مسیح، نشان می‌دهد که نقشه های خدا نیکو هستند. مصلوب کردن عیسی مسیح، شرورانه‌ترین عمل بر روی زمین بود، و در عین حال نیکوترین عملی بود که روی این سیاره انجام شد. صلیب، نجات را به ارمغان آورد. اگر خدا بزرگترین شر را به بزرگترین خیر تبدیل کرد، بنابراین می‌تواند آنچه که در زندگی شما شر و بدی به نظر می‌رسد را به خیر و نیکی تبدیل سازد.
برای پرداخت بهای گناه ضروری است.
صلیب بخشی از نقشۀ خدا بود؛ زیرا آن تنها راه نجات بشر از گناهانش بود.
خدا نمی توانست به سادگی گناهان ما را نادیده بگیرد. گرچه نادیده گرفتن گناه محبت‌آمیز بود، اما قطعا دیگر قدوس نبود. عدالت اجرا نمی‌شد و بهای گناهان ما پرداخت نمی‌شد. از طرفی اگر خدا ما را به سبب گناهانمان به مرگ محکوم نمی‌کرد، ممکن بود که این امر مقدس باشد، اما نشان کاملی از محبت خدا نبود.
تنها بر صلیب است که محبت و قدوسیت خدا یکدیگر را در آغوش می‌گیرند. صلیب نمایانگر عشق خداست. خدای پدر، پسرش را، “یگانه پسرش” را فرستاد، تا رنج بکشد و به خاطر گناهان ما بمیرد. زندگی او برای زندگی ما! درد او برای منفعت ما! صلیب، محل تقدس خداست. مجازات مرگ در ازای گناه انجام شد و بهای گناهان قوم خدا بطور کامل پرداخت گردید. صلیب مسیح، برای حفظ محبت و قدوسیت خدا، در نجات قوم او ضروری است. الهیدان آلمانی، امیل برونر، شرح می‌دهد که: صلیب مسیح، «تنها مکانی است که خدای مهربان، بخشنده و آمرزنده خودش را طوری آشکار می‌سازد، که ما درمی‌یابیم تقدس و محبت او به یک اندازه لایتناهی هستند.»
برای نجات ضروری است
ضرورت دیگری برای صلیب وجود دارد و آن نجات ماست. هر شخصی که می‌خواهد به ملکوت وارد شود، ابتدا باید به سمت صلیب برود. زندگی ابدی، هدیۀ رایگان خدا برای هر کسی است، که ایمان دارد عیسی به خاطر گناه او روی صلیب مرد.
روزی زنی تصمیم گرفت به عضویت کلیسایی درآید که در آن شرکت می‌کرد. بنابراین برای مصاحبه، به نزد مشایخ کلیسا رفت. الهیات او به نظر خوب بود، اما خادمین کلیسا در مورد او احساس نگرانی داشتند. آنها مطمئن نبودند او یک مسیحی واقعی باشد. بنابراین برای اطمینان بیشتر، یک سوال مهم پرسیدند: «آیا باور داری عیسی به روی صلیب نه تنها برای گناهان دیگران، بلکه برای گناهان تو نیز مُرد؟» او مکثی طولانی کرد و بالاخره گفت: «من هرگز این‌گونه به موضوع صلیب فکر نکرده بودم.»
رهبران کلیسا برایش توضیح دادند، که لازم است اعتراف کند که خود یکی از گناهکارانی بوده است که مسیح برایش مُرد. آن شب او ایمان آورد که عیسی به خاطر گناهانش روی صلیب جانش را داد و او را به عنوان منجی خود پذیرفت. آن زن، آنچه را که هر شخصی برای نجات یافتن باید درک کند، فهمید: “ضرورت صلیب”. صلیب بسیار اهمیت دارد، نه تنها به عنوان نقشۀ ازلی خدا، بلکه برای نجات شخصی ما از گناه و مرگ.
نویسنده: فیلیپ ریکن