کاربرد اول تیموتائوس ۱۲:۲ در محیط کلیسای محلی کار دشواری است:
“زن را اجازه نمی‌دهم که تعلیم دهد یا بر مرد مسلط شود، بلکه باید آرام باشد”.
پولس دقیقا اجازۀ چه کاری را نمی‌دهد؟
البته برخی تصور می‌کنند پولس اول تیموتائوس را ننوشته است و بنابراین این‌طور نتیجه‌گیری می‌کنند که این جمله هم‌تراز با نوشته‌های رسولان نیست. برخی دیگر آن را در تضاد با (غلاطیان ۲۸:۳) می‌دانند “دیگر نه یهودی معنی دارد نه یونانی، نه غلام نه آزاد، نه مرد نه زن، زیرا شما همگی در مسیح عیسی یکی هستید” و اعلام می‌دارند برای خدمت در کلیسا جنسیت معنایی ندارد.
اما فرض کنید یک زن خداشناس و دیندار در یک کلیسای مکمل‌گرا (کلیسایی که فقط مردان را واجد شبانی می‌داند) به اول تیموتائوس ۱۲:۲ نگاه می‌کند و با تعجب می‌گوید: “یعنی چه که من اجازه ندارم تعلیم بدهم یا بر مرد اقتدار داشته باشم”؟ نتیجه برای او چیست و چرا؟ بهتر است این پرسش در ارتباط با آیۀ ۱۰ و ۱۱ پرسیده شود، “زنانی که مدعی خداشناس و دیندار هستند، باید در آرامی تعلیم گیرند”، این یعنی به آنچه کتاب مقدس تعلیم می‌دهد عمل شود. من معتقدم “تعلیم یا اعمال قدرت بر مرد” روشی بود که پولس بدان وسیله مسئولیت‌های یک شبان کلیسا را برای همکار قدیمی‌تر و جوان‌تر خود تیموتائوس توضیح می‌داد: ۱- تعلیم از طریق توضیح کامل و وفادارانه به کتاب مقدس، درست به همان روشی که عیسی شاگردانش را خوراک داد. ۲- نظارت و شبانی خیرخواهانه به همان روشی که عیسی از پیروانش مراقبت کرد و رهبران اولیۀ کلیسا از او تقلید کردند (اول پطرس ۱:۵-۵).
بررسی مختصر کاربرد اول تیموتائوس ۱۲:۲ نمی‌تواند شرح کامل این متن را در چهارچوب خودش بازگو کند. من متعهد شده‌ام در هر جای دیگری (نامه‌های تیموتائوس و تیتوس) و در هر مقالۀ دیگری در این سایت به چنین مباحثی بپردازم، از جمله مخالفت‌های گاه‌به‌گاه منتقدین برابرطلب‌ها (کسانی که معتقد به برابری زن و مرد در نقش‌های کلیسایی هستند). حتی چنین شرح کاملی هم شاید پاسخ‌های قانع‌کننده به پرسش‌های بالا را نداشته باشد. هیچ متن دشواری از کتاب مقدس حاوی توضیح کامل استدلال‌های خودش نیست. آیات بر هر آنچه مهر تایید بزنند، بخشی از مجموعۀ بزرگ‌تری خواهد بود که مفهوم آن آیه را روشن می‌سازد.
با توجه به متن اول تیموتائوس ۱۲:۲ می‌توان متوجه شد که چگونه به زنان خداشناس و دیندار تعلیم داده شده است، یعنی زنی که به فراخوان انجیل برای اعتماد به مسیح پاسخ داده است و زندگی خود را وقف جلال خدا کرده است. چیزهای زیادی در این متن است که او را به جستوجو و پرهیز تشویق می‌کنند.
آنچه زنان خداشناس و دیندار را به پیگیری تشویق می‌کند
در مورد پیگیری حداقل باید به چند مورد زیر توجه کرد:
۱- او باید حق کرامت کامل زنان را در کنار مردان تایید کند (پیدایش ۲۷:۱).
۲- او باید قبول کند تمایزات جنسی دارد که مکمل مرد است (پیدایش ۱۸:۲) و اینکه پیشرفت نژاد بشر را بر طبق ارادۀ خدا از طریق تولید مثل ممکن می‌سازد (پیدایش ۲۸:۱).
۳- او باید ورود گناه به این دنیا همراه با پیامدهای تنبیهی (و در نهایت نجات و رستگاری) برای زنان و مردان را اعلام کند (پیدایش ۱۴:۳-۱۹).
۴- او با آگاهی از گناه شخصی و جمعی باید در آمدن مسیح همان مژدۀ شادی را ببیند، که اجدادش در ایمان به پیامبران زنی مانند الیزابت و حنّا دیدند (لوقا ۱-۲).
۵- با توبه از گناهان و ایمان به پیام انجیل (مرقس ۱۵:۱)، او باید در کنار مشتاقان عیسی جایگاه خودش را پیدا کند، درست مانند بسیاری از زنان که از عیسی و دوازده حواری او حمایت کردند (لوقا ۳:۸) و شاهد به صلیب کشیده شدن عیسی بودند (مرقس ۴۰:۱۵-۴۱)، اولین کسانی بودند که شهادت دادند رستاخیز او را دیده‌اند، علی‌رغم شک و تردید رسولان (لوقا ۱:۲۴-۱۱) در کار و زندگی کلیسا با پشتکار زیاد مشارکت کردند. (برای مثال رومیان ۱۶ پر است از نام‌هایی مانند فیبی، پریسکیلا، مریم، مادر روفُس، تریفینا، تریفوسا و یولیا).
در سراسر عهد جدید، بینش برای اعتقاد و جهت‌گیری کلیسا هرگز از مردانِ جدا از زنان سرچشمه نگرفت. به عبارت دقیق‌تر رهبرانی همچون عیسی و پولس دوشادوش زنان زحمت کشیدند، هوشمندی آنها را تصدیق کردند و ساختارهایی ایجاد کردند که سهم آنها را در اثربخشی انجیل در کلیسا و خارج از آن در تمام دنیا به حداکثر رساند.
۶- و بالاخره او باید همان نظم کلیسا را تایید کند که در انتخاب دوازده رسول و انعکاس سیاست رسولانه (در سراسر عهد جدید) توسط عیسی دیده می‌شود، او مردان خداشناس و دیندار را به مقام شبانان معلم و ناظر منصوب کرد، نه زنان را و همین ما را به اول تیموتائوس (۱۲:۲) می‌رساند.
زنان خداشناس و دیندار (۱۰:۲) فرا خوانده شدند تا خودشان را وقف یادگیری در جایگاه پرستش کنند (۱۱:۲). او تعلیم شبانی (آموزش) و نظارت (اعمال اقتدار) را پیشنهاد نمی‌کند. با این حال، زنان و همسران خداشناس و دیندار در کلیسا حداقل باید بتوانند از راه‌های طبیعی به مراقبت شبانی از کلیسا بپردازند.
مردان منصوب‌شده مسئولیت خاصی در بین اعضای کلیسا دارند و آنها از حکمت زنان کلیسا بهره‌مند می‌شوند. اگر بین شبانان و زنان روابط سالمی وجود داشته باشد، این برادران به نگرانی‌های زنان توجه می‌کنند و آنها را در دعا و خدمت و اقدامات رهبری خود جای می‌دهند. در حقیقت آنها را در قلب خود جای می‌دهند.
وقتی این کار را نمی‌کنند یعنی مشکلی وجود دارد و لازم است تغییراتی داده شود. این تغییرات می‌توانند شامل موارد زیادی باشند از جمله: روش‌های بهتر شبانی و احیاء روحی و معنوی، آماده‌سازی شوهران و همسران برای دنبال کردن پویایی‌های خداپسندانه در ازدواجشان و سایر اقداماتی که پیوندهای زنانه-مردانه را در کل کلیسا سم‌زدایی و تقویت کنند.
زنان برای پرهیز از چه چیزهایی تشویق می‌شوند؟
اول تیموتائوس، زنان خداشناس و دیندار را به پرهیز از چه چیزی تشویق می‌کند؟ به‌طور مستقیم در دنیای امروزِ غرب، زن باید از اصرار بر دلخوری و رنجش خود از جایگاهی که مردان به آن فرا خوانده و برای اشتغال به آن آماده شده‌اند، پرهیز کند.
او باید در پی آن باشد که سهم مشارکت خود در دستور شاگردی همۀ مسیحیان را به حداکثر برساند (متی ۱۹:۲۸-۲۰). در عین حال باید از وظایف مربوط به تعلیم شبانی مانند شرح کامل کتاب مقدس و پند و هشدار اجتناب کند. او نباید به جمع کلیسا چیزی را موعظه کند. او نباید در نظارت شبانی مردان به هر شکلی که در ساختار کلیسای اوست دخالت کند. زنان هوشمند که به خدمت شاگردی فرا خوانده شده‌اند، زنان دیگری را خواهند یافت که به مراقبت و تاثیر آنها نیاز دارند.
این رهبری زنان را در بخش‌های اداری و اجرایی کلیسا نفی نمی‌کند، اغلب تمام کارکنان شبانی از نظر لِجِستیکی[1] توسط نبوغ سازمان‌یافتۀ یک مدیر زن هدایت می‌شوند. اما مدیر کلیسا، شبان کلیسا نیست، ممکن است نقش‌های آنها در هم تنیده شوند، اما نباید ادغام یا معکوس شوند.
بخش‌های تداخل‌یافته اما غیر همسان خدمت
بسیار سخت و غیر منطقی است که در یک بحث مختصر، دقیق و جامع باشیم. روش‌های فرقه‌ای و پویایی اعضای کلیسا تفاوت زیادی با هم دارند، طوری که مکمل‌گرایان متفکر در زمینه‌های مختلف دربارۀ موضوعات کاربردی بسیار اختلاف نظر دارند.
اما از عیسی گرفته تا رسولان تا کلیساهای عهد جدید می‌بینیم که زنان نه، بلکه مردان (هر چند شایستگی ندارند)، به شبانی کلیساها فرا خوانده شدند. زنان حوزه‌های خدماتی خداپسندانه دارند. از زندگی خصوصی گرفته تا همکاری با دیگران در حوزۀ فعالیت‌های اجتماعات کلیسایی و برنامه‌های کمک‌رسانی، اما اختیارات آنها با مردان یکسان نیست. جلال دادنِ نام خدا و شادی در او در زندگی شخصی و در اجتماع کلیسا، با اشتراک مساعی زنان و مردان در گام برداشتن با مسیح انجام می‌شود. این مدل رهبری–شبانی مستلزم ترویج فداکاری متقابل و ایثار متقابل است که پا‌به‌پای پیشینه، هدایت و ماموریت مسیح پیش می‌رود.
برکات بسیاری از این راه به دست می‌آیند. اول تیموتائوس ۱۲:۲ نوری بر این مسیر می‌تاباند و آن را روشن می‌سازد.
[1] شاخه‌ای از عملیات نظامی که با تهیه، نگهداری و توزیع تجهیزات و پرسنل سر و کار دارد: در دوران باستان، جنگ با کشاورزی مرتبط شد، زیرا ارتش‌ها از نظر لِجِستیکی به انبارهای غله وابسته بودند. تفکر لِجِستیک چیست؟ (تفکر منطقی در محیط کار) تعریف تفکر منطقی تجزیه و تحلیل یک موقعیت یا مشکل با استفاده از عقل و ارائه راه حل‌های بالقوه است. متفکران منطقی تمام اطلاعاتی را که می‌توانند جمع آوری می‌کنند، حقایق را ارزیابی می‌کنند و سپس به‌طور کاربردی بهترین راه را برای حرکت به جلو انتخاب می‌کنند.