هرگاه به مسیحیانی مشاوره می‌دهم که می‌خواهند از نجات خود اطمینان پیدا کنند، آنها را به رساله اول یوحنا ارجاع می‌دهم. این رسالۀ مختصر، مملو از مواردی است که به ما کمک می‌کنند، بدانیم در ایمان هستیم یا خیر! بخصوص سه نشانه کلیدی که در اول یوحنا به ما داده شده است، تا بتوانیم به این پرسش پاسخ دهیم: «آیا من مطمئن هستم یا حس محکومیت دارم؟»

اولین نشانه «الهیاتی» است

اگر به عیسی مسیح، پسر خدا ایمان دارید (۱۱:۵-۱۳)، باید به نجات خود، حس اعتماد و باور داشته باشید. یوحنا نمی‌خواهد مردم تردید داشته باشند. خواست خدا این است که به حیات جاودان خود اطمینان داشته باشیم. ایمان به عیسی، اولین نشانه‌ برای این اعتماد است، که شما باور دارید او مسیح و ماشیح است (۲۲:۲)، شما ایمان دارید که او پسر خداست (۱۰:۵)، و شما باور دارید عیسی مسیح تجسم یافت (۲:۴). بنابراین در صورتی‌که الهیات اشتباهی در مورد عیسی دارید، حیات جاودان نخواهید داشت. اما یکی از نشانه‌هایی که در حضور خدا، به شما اطمینان نجات می‌دهد، آن است که به خداوند ما، عیسی مسیح، پسر یگانه خدا ایمان دارید (۱۴:۴-۱۶، ۱:۵ و ۵).

دومین نشانه «اخلاقی» است

اگر در پارسایی زندگی می‌کنید، باید به نجات خود اطمینان داشته باشید (۶:۳-۹). کسانی نباید اطمینان به نجات خود داشته باشند، که اعمال شریرانه انجام می‌دهند، و در گناه غوطه‌ور می‌گردند، آنانی که نه تنها لغزش می‌خورند، بلکه از روی عادت در شرارت گام برمی‌دارند. این متفاوت از آن چیزی است که پولس، در رومیان باب ۶ بیان می‌کند، که «ما دیگر بردگان گناه نیستیم، بلکه بردۀ پارسایی هستیم،» و آنچه در غلاطیان باب ۵ می‌گوید، که «آنان که در جسم هستند، وارث این پادشاهی نخواهند بود.» یا همان چیزی است که عیسی در انجیل یوحنا باب ۱۵ می‌فرماید، که «درخت خوب ثمرۀ بد ندارد و درخت بد میوۀ خوب نخواهد داشت.» بنابراین اگر در یک پارسایی اخلاقی زندگی می‌کنید، باید به نجات خود اطمینان داشته باشید (۲۴:۳). مبادا این معیار شما را ناامید سازد. به خاطر داشته باشید بخشی از زندگی در پارسایی، امتناع از این باور است که شما باید بدون گناه زندگی کنید! و در عوض ایمان به اینکه اگر گناه کردید، برای پاک شدن به نزد مسیح بروید (۹:۱-۱۰).

سومین نشانه «اجتماعی» است

اگر نسبت به سایر مسیحیان محبت قلبی دارید، باید به نجات خود اطمینان داشته باشید (۱۴:۳). اگر مانند قائن در وجودتان تنفر دارید، حیات را نخواهید داشت. در حالی‌که، اگر محبت در قلب و بخشندگی در اموال خود برای برادران و خواهرانتان دارید، زندگی جاودان خواهید داشت. یکی از نشانه‌های ضروری در زندگی روحانی واقعی، آن است که یکدیگر را دوست داشته باشیم (۷:۴-۱۲ و ۲۱).

اینها سه نشانه‌ای هستند که یوحنای رسول به ما ارائه می‌دهد، تا اطمینان حاصل کنیم که در مسیری قرار داریم که به حیات جاودان، منتهی می‌گردد. اینها سه عملی نیستند که در صورت انجامشان نجات خواهیم یافت، بلکه سه شاخص هستند که نشان می‌دهند، خدا به راستی ما را نجات داده است. ما به پسر خدا عیسی مسیح، ایمان داریم، در پارسایی زندگی می‌کنیم و نسبت به سایر مسیحیان سخاوتمند هستیم و یا به بیانی دیگر: ما می‌دانیم حیات جاودان داریم؛ اگر عیسی را دوست داشته باشیم، احکام او را دوست داشته باشیم، و قوم او را دوست داشته باشیم. هیچ‌یک از این سه نشانه، انتخابی نیستند، بلکه هر سه مورد باید در یک مسیحی وجود داشته باشند و هر سه نشانه‌هایی برای اطمینان ما هستند. (۴:۲، ۶؛ ۲۰:۴؛ ۲:۵)

یوحنا، بارها وبارها به این نکات تأکید می‌کند که آیا خدا را دوست دارید؟ آیا احکام او را دوست دارید؟ اگر دوست ندارید، این نشانه‌ای از مرگ شماست. اگر دوست دارید، نشان‌گر این است که شما دارای حیات هستید، و این بدان معناست که باید به جای حس محکومیت، از نجات خود مطمئن باشید.

این صفحه را با دوستان خود به اشتراک بگذارید.