“آمین، آمین، به شما می‌­گویم، آن که به من ایمان داشته باشد، او نیز کارهایی را که من می‌کنم، خواهد کرد، و حتی کارهایی بزرگتر از آن خواهد کرد، زیرا که من نزد پدر می­‌روم” (یوحنا ۱۲:۱۴).

به هر کسی که به عیسی ایمان واقعی دارد، وعده داده می­‌شود کارهایی بزرگتر از عیسی انجام خواهد داد. اما منظور از بزرگتر چیست؟ آیا مسیحیان باید کارهای مهیج‌تری انجام دهند؟ به سختی می‌­توان معجزه‌های مهیج‌تری از معجزات مسیح را تصور کرد. کلمه “بزرگتر” ضرورتاً بدان معنا نیست. ممکن است منظور از بزرگتر “تعدد” یا “گسترش” باشد؟ از این جهت، مسیحیان واقعاً کارهای بزرگتری از عیسی انجام داده‌­اند. ما به تمام دنیا موعظه نموده، خبر خوش را رسانیده‌­ایم. شاهد تغییر مذهب میلیون‌­ها زن و مرد بوده‌­ایم، به میلیون­‌ها نفر دیگر کمک رسانده، آموزش و غذا داده‌­ایم. پس منظور از کارهای بزرگتر شاید گردهم آوردن افراد تغییر کیش­‌داده در کلیسا از طریق بشارت شاگردان (یوحنا ۲۰:۱۷، ۲۹:۲۰) و وفور نیکویی و مهربانی باشد که از زندگی متحول شده نشأت می­‌گیرد.

عیسی می­‌گوید کارهای بزرگتری انجام خواهند شد “چون من نزد پدر می‌­روم”. به عبارت دیگر، عزیمت عیسی از طریق مرگ و رستاخیز به سوی آسمان، پیش‌­شرط مأموریت شاگردان اوست. چون او “به نزد پدر می‌­رود”، پس کلیسا مأموریت خود را آغاز می­‌کند. به­‌علاوه، عزیمت عیسی پیش‌­شرط نزول و آمدن روح‌القدس است (یوحنا ۳۹:۷، ۷:۱۶)، که با شاگردان در شهادت آن­ها کار می‌­کند (به یوحنا ۲۶:۱۵، ۱۲:۱۶-۱۵ رجوع کنید). به همین دلایل پیروان عیسی کارهای بزرگتری انجام خواهند داد.

گرچه این توضیح بدون تردید درست است، اما چرا مسیح از کارهای بزرگتر حرف می‌­زند در حالیکه به نظر می­‌رسد منظور او به عبارتی کارهای “بیشتر” بوده است.

امتیازات بزرگتر در پادشاهی  

مقایسۀ یک گفتۀ دیگر عیسی می­‌تواند به ما کمک کند:

“آمین، به شما می­‌گویم، که بزرگتر از یحیی تعمید­دهنده از مادر زاده نشده است، اما کوچکترین در پادشاهی آسمان از او بزرگتر است” (متی ۱۱:۱۱).

نکتۀ اصلی این مقایسه این است که با وجود بزرگی بی­‌نظیر یحیی تعمیددهنده، او هرگز در پادشاهی آسمان نبوده بود. رسالتش او را در ابتدای تاریخ نجات و رستگاری قرار داد تا اجازۀ چنین مشارکتی را داشته ­باشد. به همین جهت، آخرین نفری که امتیاز مشارکت در پادشاهی را بدست آورد از یحیی تعمیددهنده بزرگتر است. بزرگی این امتیاز در معرض خطر است، بزرگی که با امتیاز مشارکت در عصر رستاخیز که از قبل شروع شده بود، قابل قیاس است.

شاید در گفتۀ یوحنا ۱۴ مطلب مشابهی دیده شود. عیسی با کار نجات­‌بخش خود، رفتن به نزد پدر، مرحله تازه‌­ای را در تاریخ رستگاری و نجات آغاز می­‌کند؛ و شاگردان در مأموریت خود در کارهای مخصوص به این عصر «آخرت‌شناسی» که از قبل طلوع کرده بود، شرکت می­‌کنند. عیسی در مأموریت زمینی خود هرگز چنین نکرد. کار او بود که چنین چیزی را به وجود آورد؛ اما سپس زمین را ترک کرد و خودش پس از پنطیکاست در آن (با حضور جسمانی خودش) شرکت نکرد.

این بدان معنا نیست که شاگردان عیسی بزرگتر از او هستند. بلکه بدان معناست که کارهایشان بزرگتر از کارهای او در این زمینه است – یعنی آن­ها دارای امتیاز مشارکت در اثرات کارهای تکمیل شدۀ عیسی هستند. تا وقتی او به نزد پدر بازگردد و روح‌­القدس را به آنها بدهد، هر کاری عیسی انجام داد ضرورتاً هنوز کامل نیست. در مقابل، آثار کارهای شاگردان به محض اینکه کار عیسی تمام شود، خودشان را در وضعیت جدیدی نشان می‌­دهند. کارهای آن­ها از این نظر بزرگتر است که آن­ها درست پس از لحظۀ تکمیل کار عیسی صاحب امتیازات خاصی شدند.

عیسی امتیازات ما را برای ما بدست آورد

این پردۀ باشکوه باید دائماً پیش چشم هر شاهد مسیحی نگاه­ داشته شود. ایمان ما به مسیح ما را به کشمکشی هدایت نمی­‌کند که ما در آن تنها هستیم، نتیجۀ آن غیرقطعی است، برکت وعده داده شده را منحصراً برای آینده‌­ای خوشایند اما نامعلوم نگه دارد.

کاملاً برعکس؛ ایمان ما به مسیح، ما را وارد کشمکشی می­‌کند، در جنگی سرنوشت­‌ساز که از قبل او برنده و پیروز شده است، که در آن برکت رستاخیز وعده داده شده از قبل طلوع کرده است، حتی اگر هنوز به کمال نرسیده باشد. درحقیقت، برای دعوت تعداد بی­شماری از پیروان جدید نجات­‌دهنده و سروری که ما افتخار خدمت­‌گزاری او را داریم، در کار پیروزمندانه مسیح و میراث روح­‌القدس، تلاش‌های ناچیز ما نیز دخیل هستند. اینها جنبه‌­های حقیقی رسالت ماست؛ و معمولی­‌ترین کارهای ما باید در مقابل این پس‌­زمینه‌­های همه جانبه دیده شوند.

و همۀ اینها رخ خواهند داد چون عیسی کارش را به صورت مکاشفۀ پدر با “بازگشتن به نزد پدر” از طریق صلیب به اوج می‌­رساند. این کار برای او گران تمام می‌­شود. دو بار فاش می­‌سازد که روحش عمیقاً مضطرب است (یوحنا ۲۷:۱۲ و ۲۱:۱۳). در حالیکه به ساعات پیش رو فکر می‌کند. در عین حال همان کار مبنایی می­‌شود که بر اساس آن می‌­تواند به شاگردانش بگوید، “دل شما مضطرب نباشد. به خدا ایمان داشته باشید؛ به من نیز ایمان داشته باشید.” (یوحنا ۱:۱۴) .

این صفحه را با دوستان خود به اشتراک بگذارید.