“مرا نگاه کن، پدر. مرا نگاه کن”
جمله‌های امری کمی وجود دارند که یک پدر بیشتر از جملۀ “مرا نگاه کن” از فرزندانش می‌شنود. این یک خواهش از ماست که بدانیم هر آنچه پسر یا دخترمان انجام می‌دهند ــ مثل گرفتن توپ یا پرش از روی تخته شنا ــ سزاوار توجه کامل ماست. آنها می‌دانند ما اغلب مشغول هستیم، حواسمان پرت است و آنها می‌خواهند حداقل برای لحظه‌ای هم شده آنها را واقعا ببینیم. با تماشای کارهایشان، آنها باور می‌کنند ما حتی بیشتر از خودشان قدردان هستیم.
ما می‌توانیم از آنها درس ارزشمندی بگیریم: اگر می‌خواهیم فرزندانمان با عادات الهی رشد کنند لازم است با تقلید از آنها بگوییم، “مرا نگاه کن”.
“مرا نگاه کن” فرمانی بود که پولس رسول به فرزندان معنوی خودش داد. همانطور که به کلیسای قرنتس گفت، “چراکه من در مسیح عیسی پدر شما شدم. پس از شما تمنا دارم از من سرمشق بگیرید (اول قرنتیان ۱۵:۴-۱۶). او همچنین به آنها گفت: “پس از من سرمشق بگیرید چنانکه من از مسیح سرمشق می‌گیرم” (اول قرنتیان ۱:۱۱). پولس این توصیه را چندین بار برای مردم و کلیساهایی که در آنها به عنوان پدر روحانی خدمت می‌کرد، تکرار کرد (فیلیپیان ۱۷:۳، فیلیپیان ۹:۴، دوم تسالونیکیان ۷:۳-۹، دوم تیموتائوس ۱۰:۳-۱۱).
ما وظیفه داریم پولس را در رابطه با فرزندانمان الگو و سرمشق قرار دهیم. همانطور که الهیدان، دان کارسون می‌گوید، “آیا تا کنون به یک نوجوان مسیحی گفته‌اید، «آیا می‌خواهی بدانی مسیحیت چگونه است؟ مرا نگاه کن!»، اگر هرگز چنین کاری نکرده‌اید پس غیر کتاب مقدسی هستید.”
در اینجا ۳ روش معرفی می‌کنیم که بتوانید از عادات معنوی خودتان به عنوان الگو و سرمشق برای فرزندانتان استفاده کنید:
“شایستۀ نگاه کردن” باشید
هر روز که می‌گذرد ما بیشتر یا کمتر شبیه عیسی می‌شویم. شما امروز به کدام سمت هدایت می‌شوید؟ چراکه فرزندانتان به شما نگاه می‌کنند و این همان مسیری است که آنها را هدایت می‌کنید.
پولس می‌توانست بگوید، “مرا سرمشق قرار دهید”، چون او شایستۀ الگوبرداری بود. او شایستۀ الگوبرداری بود چراکه خودش از مسیح الگو گرفته بود. اگر ما نیز می‌خواهیم “شایستۀ نگاه کردن” باشیم، باید خودمان را وقف ایجاد طیف وسیعی از عادات خداگونه کنیم. ما باید اصول معنوی قواعد دعا و دریافت کتاب مقدس را تمرین کنیم. اما باید به خدمت و مهمان‌نوازی، بشارت و خوداندیشی، شخصیت‌سازی و رشد حکمت و غیره نیز بپردازیم. مهم‌تر از همه باید هر روز یاد بگیریم در همه چیز به خدا اعتماد کنیم و از او اطاعت کنیم. اینها چیزهایی نیستند که در حالت طبیعی به آنها دست یابیم. ایجاد عادات خداگونه که ما را به سوی شبیه مسیح شدن هدایت کنند، مستلزم هوشیاری و تلاش هستند. و مستلزم آن است که زمان و انرژی لازم را به این کار اختصاص دهیم و منابع قابل اعتمادی پیدا کنیم. این وظیفه ما را ملزم می‌کند به دنبال مسیحیان پخته و با تجربه باشیم تا بتوانیم آنها را سرمشق خود قرار دهیم. اگر می‌خواهیم پدرانی “شایستۀ نگاه کردن” فرزندانمان باشیم، لازم است پدران روحانی لایقی را الگو و سرمشق رفتارمان قرار دهیم.
بگذارید آنها شما را در عمل ببینند
چه زمانی فرزندانتان می‌بینند که شما دعا می‌کنید یا کتاب مقدس می‌خوانید؟ آیا فقط وقتی که سر میز غذا سرتان را برای دعا خواندن خم کرده‌اید شما را در حال دعا می‌بینند؟ آیا فقط می‌بینند که در مراسم صبح یکشنبه در کلیسا شما کتاب مقدس را باز کرده‌اید؟ آیا بقیۀ اوقات دعا و عبادت شما پشت درهای بستۀ دفتر کار یا اتاق خوابتان سپری می‌شود؟ اگر اینطور است، پس شاید فرزندانتان تصور کنند چنین اصول معنوی قرار است در تنهایی و خلوت انجام شوند.
راهی پیدا کنید تا آنها شما را در حال صحبت با “پدر آسمانی” و مشغول مطالعۀ کلام او ببینند. اگر وسط کار شما پریدند، از آنها استقبال کنید. وقتی پرسیدند چه می‌خوانید، با تحقیر و ناراحتی به آنها نگاه نکنید. با زبانی که بتوانند بفهمند، برایشان توضیح دهید که دربارۀ خدا چه چیزهایی یاد می‌گیرید و چرا برایتان مهم است.
مادرشان را دوست داشته باشید
ما در دنیایی از هم گسسته هستیم و بسیاری از ما در خانواده‌های از هم پاشیده‌ای زندگی می‌کنیم. اما اگر سعادت ازدواج با مادر فرزندان را پیدا کرده‌اید، به آنها نشان دهید شوهر خداپسند بودن به چه معناست.
مهم‌ترین روشی که یک شوهر می‌تواند همسرش را دوست داشته باشد، درست همانطور که مسیح کلیسا را دوست داشت، این است که خودش را به خاطر او فدا کند. از ما خواسته شده است با هدایت همسرانمان به سوی تقدس، عشق و محبت مسیح را الگو قرار دهیم و راهی به سوی آن پیدا کنیم. بنابراین یک شوهر باید همسرش را ببخشد، برایش دعا کند و با آرامش او را تشویق کند تا به اصولی بپردازد که او را به سوی تقدس هدایت می‌کنند.
فرزندان به هیچ رابطه‌ای بیشتر از ازدواج ما اینقدر دقیق نمی‌شوند. اینکه ببینند چگونه عشق مسیح‌گونه‌ای نسبت به مادرشان داریم، نمونه‌ای عالی است تا آنها بفهمند چگونه باید دیگران را دوست داشته باشند.