چندین سال من در کلیسای خود مشاور مالی بوده‌ و شرایط مالی بسیاری دیده‌ام. متوجه­ شده‌­ام که برخی­‌ها به امور مالی خود خیلی توجه می‌کنند و برخی اصلاً توجه نمی‌کنند. بعضی‌ها به طور معمول بودجه‌بندی، برنامه‌ریزی و پس‌انداز می‌کنند، بعضی‌ها هم هیچ یک از این کارها را انجام نمی‌دهند. بعضی‌ها سخاوتمند هستند و بعضی‌ها خساست به خرج می‌دهند.

اغلب آن­ها می‌توانند دلایلی برای تصمیمات خود بیاورند. با این حال، اغلب آن­ها بر اساس درک اشتباه از تعالیم کتاب مقدس، عمل می‌کنند. ما باید بر اساس کتاب‌ مقدس، دارای دیدگاه صحیح و جامع از امور مالی باشیم. به همین دلیل در اینجا پنج باور اشتباه متداولی که با آن مواجه شده‌ام را بیان می‌کنم:

۱.  خدا بیشتر به قلب من اهمیت می‌­دهد تا کاری که با پولم می‌­کنم.

یقیناً خدا به وضعیت قلب ما نگاه می‌کند. با این حال، بین ایمان و عمل با پول ارتباطی وجود دارد که نمی‌توان آن را انکار کرد. قلبی که با انجیل تغییر می‌کند، نه تنها باورش نسبت به پول، بلکه به کاری که با پول می‌کنند را تغییر می‌­دهد (یعقوب ۱۴:۲-۱۷، ۲۶). در کتاب مقدس پول یک مسئلۀ بسیار مهم است و در آن دستورالعمل‌­های زیادی، بیش از هر موضوع دیگر، در رابطه با استفاده از پول (بیش از ۲۰۰۰ آیه) به ما داده شده‌ ­است.

عیسی مثل‌­های فراوانی دربارۀ پول بیان کرده­ است و رسولان نیز دربارۀ آن بسیار سخن گفته‌اند. ما باید از عشق به پول بپرهیزیم (اول تیموتائوس ۶:۶-۱۰)، نمی‌توان هم بندۀ پول بود و هم بندۀ خدا (لوقا ۱۳:۱۶)، پس باید سخاوتمند و آمادۀ بخشیدن باشیم (متی ۲:۶، ۵، ۱۶) و به خدا اعتماد کنیم نه به ثروتمندان (اول تیموتائوس ۱۷:۶-۱۹). کتاب ­مقدس ما را به برنامه‌ریزی، پس‌­انداز (امثال ۲۰:۲۱) و توجه به نیازهای خود و دیگران تشویق می­‌کند (اول تیموتائوس ۸:۵، عبرانیان ۱۶:۱۳).

۲. می‌دانم باید ببخشم، اما تا وقتی که می‌­بخشم مقدار آن مهم نیست.

در میان مسیحیان اختلاف نظر کمی در مورد این که کتاب­‌ مقدس ما را به بخشیدن تشویق نموده و حتی دربارۀ آن فرمان داده است، وجود دارد (ملاکی ۶:۳-۱۲، متی ۲۳:۲۳، اول قرنتیان ۱:۱۶-۲). اما وقتی ما شروع به صحبت درمورد “چه مقدار” می­‌کنیم، موضوع دشوار می‌­شود.

برخی می­‌گویند هر چقدر که در قلب ماست، یعنی بر اساس “احساس هدایت شدن”، آزاد هستیم که کم یا هر مقدار که می­‌خواهیم بدهیم، زیرا از “شریعت” (قانون‌گرایی) ده‌­یک رها هستیم. درست است که بخشیدن در عهد جدید نباید بر اساس شریعت باشد،  اما عیسی و رسولان، بخشش نسبی و حتی فداکارانۀ برخاسته از قلبی شکرگزار و پرستنده را تعلیم داده‌­اند که برای برخی شاید این به مفهوم بیش از ده‌­یک باشد (مرقس ۴۱:۱۲-۴۴، اول قرنتیان ۲:۱۶، دوم قرنتیان ۵:۹-۶).

مسیحیان فاصله زیادی با اطاعت از این آموزه­‌ها دارند. منوط به اینکه کدام متن را می‌خوانید، در میان مسیحیانی که به­‌طور منظم در کلیسا شرکت می­‌کنند، فقط ۵ درصد از آن­ها حداقل ده درصد از درآمد خود را به کلیسا تقدیم می­‌کنند (ده‌­یک سنتی). از بین افرادی هم که ده‌­یک می‌بخشند، به‌­طور متوسط تقریباً ۲.۵ درصد از درآمدشان را می‌بخشند.

۳. بدهی اجتناب ناپذیر است و تا زمانی که آن را پس بدهیم و اعتبار خود را حفظ کنیم مشکلی ندارد.

این روزها بدهکاری متداول و همه نوع بدهی در حال افزایش است. گاهی اوقات بدهکاری الزامی است، اما از اغلب آن­ها می‌­توان با برنامه‌­ریزی و نظم اجتناب کرد. کتاب مقدس به صراحت قرض دادن و قرض گرفتن را منع نمی‌کند، اما از آنجایی که قرض­ گیرنده را بردۀ قرض دهنده می‌داند، تعلیم می‌دهد که بدهی نوعی «اسارت» است. (امثال سلیمان ۷:۲۲). همچنین به این معنا که طلب­کار (وام‌ ­دهنده) دارای “مالکیت” جزئی از زمانی است که بدهکار (وام­‌ گیرنده) باید برای بازپرداخت آن کار کند.

تا زمانی که نیاز شدید به قرض­ گرفتن نداشته باشیم، نباید خود را در اسارت بدهکاری قرار ­دهیم. دست کم نباید به‌طور مکرر قرض بگیریم، زیرا باید در کمترین زمان ممکن بدهی­‌ها را پرداخت کنیم (پس عاقلانه‌­تر این است که بدون فکر قرض نگیریم).

۴. اگر سخت کار کنم و ایمان کافی داشته باشم، خدا مرا از نظر مالی بی نیاز می‌کند.

از نظر تاریخی دو دیدگاه دربارۀ کامیابی مالی و زندگی مسیحی وجود داشته است. دیدگاه اول تعلیم می‌دهد که عشق به پول سرچشمۀ همۀ بدی‌هاست (اول تیموتائوس ۱۰:۶) و هر چقدر بیشتر پول داشته باشید، از عدالت و پارسایی کمتری برخوردارید. دیدگاه دوم تعلیم می‌دهد که خدا می‌خواهد همۀ مسیحیان کامیاب و ثروتمند باشند و اگر ما کامیاب نیستیم به این دلیل است که ایمان کافی نداریم.

دیدگاه دقیق‌­تر کتاب ­مقدس این است که خدا در حاکمیت خود به برخی بیشتر و به برخی کمتر می‌­بخشد تا به جای ناظر باشند (اول سموئیل ۷:۲، متی ۱۱:۲۶). چگونگی و چرایی این کار به خدا مربوط است و نه به ما. ایمانداران بالغ نیز ممکن است فقیر یا غنی باشند.

۵. خدا وعده داده است که از فرزندانش مراقبت می‌کند، پس من نباید نگران پول باشم

خدا وعده داده که از فرزندانش مراقبت می­‌کند (متی ۲۵:۶-۲۷، فیلیپیان ۱۹:۴)، اما در عین­­ حال می‌­آموزد که مسئولیت­‌پذیر باشیم و برای شرایطمان تلاش کنیم (امثال سلیمان ۴:۱۰-۵). وقتی صحبت از امور مالی به میان می‌­آید، باید سهم خود را انجام دهیم.

 با توجه به وعده‌های خدا ما می‌توانیم از نگرانی خلاص شویم، زیرا می‌دانیم که خداوند از ما مراقبت خواهد کرد و با توجه به دستورالعمل‌­های حکیما‌نه‌­ای که دریافت کرده‌­ایم، باید در­ برابر انفعال و تنبلی، مبتنی ­بر مهربانی و نیکویی خدا، مقاومت کنیم.

پول قسمت مهمی از زندگی ماست، بنابراین مهم است که آنچه را کتاب­ مقدس در این‌باره می‌­آموزد به­ وضوح درک کنیم. برای مطالعه­ کتاب ­مقدس وقت کافی صرف کنید و خواهید دید که چگونه موضوعات ذکر شده در آن، در مورد وضعیت شما صدق می­‌کنند. مهم‌­تر از همه، سعی کنید تا یک مباشر و ناظر وفادار برای هر آنچه پادشاه شما، به شما سپرده‌­است، باشید (اول قرنتیان ۲:۴).

این صفحه را با دوستان خود به اشتراک بگذارید.