برخی از مسیحیان مشتاق دفاع از آموزه‌های صحیح هستند. خوب و نیکو.
اما آیا وحدتِ بدن مسیح یکی از آموزه‌هایی است که غیورانه از آن محافظت می‌کنیم؟ وحدت کلیسا یکی از اهداف مرگ مسیح است (افسسیان ۱۴:۲). این، به اندازه هر چیز دیگری، همان چیزی است که عهد جدید ما را به گرامی داشتن و حمایت از آن فرامی‌خواند. بنابراین، غیرت ما برای الهیات هرگز نباید از غیرت ما برای خواهران و برادرانِ واقعی‌مان در مسیح فراتر رود. محبت باید مشخصه ما باشد. ما باید همان‌طور که پدر من همیشه می‌گوید، آموزه انجیل و فرهنگ انجیل را، هر دو، با هم دنبال کنیم.
در عهد جدید، فروتنی مسیر وحدت است. به عنوان مثال، نصیحت پولس به فیلیپیان در مورد “یک‌دل و یک‌رأی بودن” (فیلیپیان ۲:۲) به‌دنبال درخواست او برای “با فروتنی، دیگران را از خود بهتر بدانید” (فیلیپیان ۳:۲)، به تقلید از عمل مسیح نسبت به آن‌ها در انجیل (فیلیپیان ۵:۲-۱۱).
یا درخواست پولس به وحدت در رومیان ۱۴ را در نظر داشته باشید. مسئله حاضر در این فصل، درگیری بر سر احکام غذایی یهودیان است، اما اصولی که پولس به آن‌ها استناد می‌کند می‌تواند در بسیاری از مسائل دیگر نیز اعمال شود. نگرانی عمده‌ی وی در این فصل این است که محکومیت‌های مختلف مسیحیان روم باعث ایجاد اختلاف بین آن‌ها نشود. بنابراین، “قوی” و “ضعیف” به پذیرش متقابل فراخوانده می‌شوند.
به‌طور خاص، در میان اختلاف نظرات آن‌ها، پولس آن‌ها را به پذیرش (رومیان ۱:۱۴)، دعوا نکردن (رومیان ۱:۱۴)، تحقیر نکردن (رومیان 14:3) و محکوم نکردن یکدیگر (رومیان ۳:۱۴، 13) دعوت می‌کند. پولس حتی رومیان را فرامی‌خواند تا حقوق خود را کنار بگذارند و عمل خود را تنظیم کنند تا وجدان یک برادر را نقض نکنند:
اگر با خوراکی که می‌خوری، برادرت را دردمند می‌سازی، دیگر بر پایه‌ی محبت رفتار نمی‌کنی. با خوراک خود، برادر خویش را که مسیح به خاطر او مُرد، هلاک مساز. (رومیان ۱۵:۱۴)
امروزه نیز مسائل زیادی وجود دارد که بر سر آن مسیحیان وسوسه می‌شوند که با یکدیگر مشاجره کنند، یکدیگر را تحقیر کنند و درباره یکدیگر قضاوت کنند. در عوض، ما باید تصمیم بگیریم “هیچ سنگِ لغزش و مانعی در راه برادر قرار ندهیم” (رومیان ۱۳:۱۴). مانند پولس، ما حتی باید به خاطر اتحاد خود با دیگران در بدنِ مسیح، اصلاحات فداکارانه را انجام دهیم. اگر حفظ وحدت بدنِ مسیح برای شما هیچ هزینه‌ای دربرنداشته باشد – اگر صدمه‌ای نبینید – در این صورت شما احتمالاً به اندازه کافی اصلاح نشده‌اید.
پولس درخواست خود را در رومیان ۱۰:۱۴ در این واقعیت بنا می‌کند که هر شخص در مقابل داوریِ مسیح خواهد ایستاد:
چرا تو برادر خود را محکوم می‌کنی؟ یا تو، چرا برادر خود را تحقیر می‌کنی؟ زیرا همه‌ی ما در برابر مسند داوری خدا حاضر خواهیم شد.
خوب به یاد داشته باشید: ما در مورد گفتار و رفتار الهیاتی خود، کمتر از سایر زمینه‌های زندگی‌مان، توضیح نخواهیم داد. وقتی در روز داوری در برابر تخت پادشاهی ایستاده‌ایم، چه نبردهایی را به یاد می‌آوریم که به خاطرِ جنگیدن در آن‌ها می‌توانیم به خودمان ببالیم؟ من شک دارم که بیشتر بحث‌های فضای مجازی در میان آن‌ها باشد.
وحدت کلیسا برای عیسی چنان ارزشمند بود که او به‌خاطر آن مُرد. اگر ما به الهیاتِ صحیح اهمیت می‌دهیم، اجازه دهید به وحدت نیز اهمیت دهیم.
چگونه اختلافات را مدیریت کنیم
وقتی این مطلب را می‌خوانید، ممکن است در حال کار در زمینه‌های عملی اولویت‌بندیِ الهیاتی، چه در شغل خود، چه در کلیسا، و یا در شاخه یا بعضی مجموعه روابط دیگر باشید. همه ما با این نوع چالش‌ها در یک نقطه یا نقطه دیگری مواجه خواهیم شد. واقعیت این است که اگر به خودتان فکر کنید، به احتمال زیاد، در نقطه‌ای خاص، دیدگاه متفاوتی از آنچه از نظر اجتماعی راحت‌تر است خواهید داشت.
وقتی این اتفاق می‌افتد، چه کاری باید انجام دهید؟
۱. صادق باشید
ما باید در مورد اعتقادهایمان شفاف باشیم، حتی اگر این امر باعث اختلال در حرفه، زندگی کلیسایی یا روابط ما شود. همان‌طور که دردناک است، ارزش ندارد که وجدان خود را با بد جلوه دادنِ خود و یا دیدگاه‌هایتان را بخشکانید. به نظر می‌رسد برخی از افراد عقاید خود را با هر موقعیت جدیدی “سازگار” می‌کنند.
هر اختلاف جزئی دیگری که ممکن است در نحوه تفکر شما در مورد نشان دادن دیدگاه‌هایتان در زمینه‌ی انتصاب (دستگذاری برای امر شبانی) و یا استخدام وجود داشته باشد، این واقعیت [همیشه] پابرجاست که دروغ گفتن گناه است. بنابراین، وقتی یک بیانیه‌ی تعلیمی نیاز به تأیید شما “بدونِ کتمان فکری” دارد، این دقیقا به معنای بدونِ کتمان فکری است.
۲. با تدبیر باشید
صداقت به این معنی نیست که شما دیدگاه‌های خود را داوطلبانه در اولین لحظه‌ی ممکن، صرف‌نظر از زمینه، ارائه دهید. زمان‌هایی برای سکوت وجود دارد. زمان‌هایی وجود دارد که فقط به سؤالی که از شما پرسیده می‌شود پاسخ می‌دهید. به عنوان مثال، هنگامی‌که شما در حال اشتراک انجیل با کسی هستید، یا هنگامی‌که به دنبال ایجاد یک دوستیِ مسیحی هستید، ممکن است موضوعاتی وجود داشته باشد که شما عمداً در مراحل اولیه گفتگو یا رابطه مطرح نکنید. این لزوماً سازش نیست. این اغلب نشان دهنده خِرَد/حکمت است.
۳.مهربان باشید
مهربانی و نزاکت این روزها کم شده است. بیشتر و بیشتر، هتک حرمت یک امر عادی است. بنابراین، هنگامی‌که در اختلافات الهیاتی خود پیش می‌رویم، می‌توانیم با صحبت با مهربانی و اعتدال/ملایمت به انجیل شهادت دهیم.
برای نشان دادن محبت و احترام به طرف مقابل، تغییر روش دهید، حتی اگر آن شخص شما را عصبانی کند. رعایت اولویت‌بندیِ الهیاتی فرصتی برای زندگی کردنِ سخنان عیسی در یوحنا ۳۵:۱۳ است: “از همین محبت شما به یکدیگر، همه پی خواهند برد که شاگرد من هستید”.
۴. اعتماد داشته باشید
خدا حتی بر تغییرات اعتقادی شما نیز حاکم است. او به دنبال شما است. موهای سر شما همه شمارش شده است. برای راهنمایی و مراقبتتان، می‌توانید به او اعتماد کنید. هنگامی‌که من و همسرم برای یک سال مرخصی و فرصت مطالعاتی در شیکاگو بودیم، مزمور ۳:۱۲۱ را آیه منتخبِ خود قرار دادیم:
” او نخواهد گذاشت پای تو بلغزد؛ او که حافظ توست، چشم برهم نخواهد گذاشت.”
هر شب قبل از خواب ما برای هدایت [گرفتن از] خدا دعا می‌کردیم که بعد از پایان سال ما را کجا مستقر کند. او دعا را اجابت كرد. با نگاهی به زندگی خود، می‌توانم ببینم که خداوند چگونه وفادار بوده است تا ما را در طول تغییرات اعتقادی و مذهبی‌مان راهنمایی نموده و به مکانی برساند که بتوانیم با خوشحالی خدمت کنیم.
این یک فکر دلگرم‌کننده و آرام‌بخش است که به یاد داشته باشیم، خداوند با دقت مسیری که راه می‌رویم را تماشا می‌کند. – از جمله سفرهایِ الهیاتیِ ما.