کتاب مقدس در افسسیان ۱۳:۱ می‌گوید، «آنگاه که پیام بشارت نجات خود را شنیدید، و در او نیز چون ایمان آوردید، با روح القدس موعود مهر شدید.»

مهر شدن با روح القدس به چه معناست؟

 مُهر، یک علامت شناسایی است که اغلب بر روی نامه، قرارداد و یا هر سند دیگری زده می‌شود، و نشان می‌دهد که آنچه در نامه است از سوی شخصی می‌باشد که مُهر او روی آن زده شده است. در دنیای باستان، روی گلۀ دام‌ها و حتی بردگان را مهر می‌زدند تا مشخص شود متعلق به چه کسی هستند. این نشانه، مانع سرقت از گله‌ها و برده‌ها می‌شد، زیرا روی آنها مهر زده شده بود.

کتاب مقدس به روش‌های مختلفی از این واژه استفاده می‌کند و اگر تمام آنها با هم در نظر گرفته شوند، به ارائۀ تصویر کاملی از سخنان پولس در این بخش از رساله افسسیان کمک می‌کنند. در عهد عتیق، خدا نشانه‌ای بر روی برگزیدگان خود قرار داد تا آنها را جدا کند و یا به عنوان دارایی خود متمایز سازد و مانع نابودی آنها گردد (حزقیال ۴:۹-۶).

در مکاشفه ۳:۷ می‌خوانیم که خدا روی پیشانی قوم خود را مهر می‌زند تا بتوان آنها را شناسایی کرد و در مقابل خشم و غضب از آنها محافظت شود. همچنین در متی ۶۶:۲۷ می‌بینیم که نگهبانان سنگ بزرگی را بر روی قبر عیسی می‌گذارند تا آن را مهر و موم کنند،‌ و به یوحنا در مکاشفه گفته می‌شود که کلام نبوت را مهر نکند (مکاشفه ۱۰:۲۲). مهر خدا باعث انتقال امنیت او می‌شود. ما همچنین می‌خوانیم که خدا رابطه را با مُهر خود، تأیید می‌کند (یوحنا ۲۷:۶). این درست شبیه مفهوم ختنۀ ابراهیم است که همچون نشانه و مهر تأییدی بر پارسایی او عمل می‌کند (رومیان ۱۱:۴).

 اگر تمام این آیات را درکنار هم قرار دهیم، درمی‌یابیم که در کتاب مقدس، مهر، بیانگر مالکیت، حفاظت و اعتبار رابطه است.

 اما در افسسیان باب ۱ این مهر نشانۀ چیست؟ بهتر است در عوض گفتن مهر نشانهٔ «چیست»، بگوییم مهر نشانه «کیست». دوباره نگاهی به آیۀ ۱۳ بیاندازید، «[شما] با روح القدس موعود مهر شدید.»

روح القدس مهر مسیحیان است. او قوم خود را مهر می‌کند. روح خدا می‌آید تا در ایمانداران ساکن شود یا اقامت گزیند. من فکر می‌کنم مفهوم مطالب بالا در اینجا کاربرد دارد. روح القدسِ موعود، قوم خدا را به عنوان میراث خود معرفی می‌کند، و تجربۀ روح القدس در زندگی ایمانداران، صحت ایمان آنان را به خودشان و دیگران ثابت می‌کند. روح القدس این اطمینان درونی را به آنها می‌دهد که به عنوان فرزندان، متعلق به خدا هستند (رومیان ۱۵:۸-۱۶؛ غلاطیان ۶:۴).

این مفهوم را در آیاتی دیگر از عهد جدید نیز می‌بینیم:

 رومیان ۱۵:۸-۱۶ : «چرا که شما روح بندگی را نیافته‌اید تا باز ترسان باشید، بلکه روح پسر خواندگی را یافته‌اید که به واسطۀ آن ندا در می‌دهیم «ابّا، پدر.» و روحْ خود با روح ما شهادت می‌دهد که ما فرزندان خداییم.»»

دوم قرنتیان ۲۲:۱ : «و مهر مالکیت خویش را بر ما زده و روح خود را همچون بیعانه‌ای در دل‌های ما جای داده است.»

 غلاطیان ۴:۴-۶ : «اما چون زمان مقرر به کمال فرا رسید، خدا پسر خود را فرستاد که از زنی زاده شد و زیر شریعت به دنیا آمد. تا آنان را که زیر شریعت بودند، بازخرید کند و بدین‌ گونه ما مقام پسرخواندگی را به دست آوریم. پس چون پسرانید، خدا روح پسر خود را در دل‌های ما فرستاده است که ندا در می‌دهد «ابّا، پدر!»»

 افسسیان ۳۰:۴ : «روح قدوس خدا را که بدان برای روز رهایی مهر شده‌اید، غمگین مسازید.»

خدا با عطا کردن روح القدس به ما، مهر خود و یا نشانه خود را در ایمان آوردنمان بر ما می‌زند. سپس روح القدس همواره به این امر شهادت می‌دهد و با هر چه بیشتر به شباهت مسیح در آوردن ما، واقعیت این رابطه را تأیید می‌نماید.

 خدایی که این رابطه را اینچنین تأیید می‌کند، قطعا در مسیر آزمون‌ها و دشواری‌های زندگی، از قوم خویش محافظت خواهد کرد. او به این کار ادامه خواهد داد تا وقتی که در روز آخر نجات، به مالکیت نهایی ما، میراث خود، دست پیدا کند (افسسیان ۱۴:۱).

مهر شدن با روح القدس، عطای ارزشمند و گرانبهای خدا است و به موجب آن، صحت رابطۀ ایماندار با او و اقتدار او، مالکیت و تعهد او به قومش مشخص و تایید می‌شود.

این صفحه را با دوستان خود به اشتراک بگذارید.