در اصل، گناه (رومیان ۳:۲۳) این نیست که نسبت به انسانی دیگر، به همنوعِ خود، جرمی مرتکب شویم؛ گناه ارتکاب جرم به خدا است. «همه گناه کرده‌اند و از جلال خدا قاصر می‌باشند.» گناه همواره به این معنا است که هر چیزی را در دنیا بیش از خدا ارج نهیم و ارزش گذاریم. گناه حقیر شمردنِ جلال خدا است و بی‌حرمت نمودن نامش.
