نماد سایت کانون انجیل

آیا برهانی بر اثبات بهشت وجود دارد؟

آیا چیزهای نادیدنی وجود دارند؟ وقتی اکسیژن، جاذبۀ زمین یا سیگنال مورد استفاده برای خواندن این مقاله را در نظر بگیرید، پاسخ روشن است. اما در مورد واقعیت‌های نادیدنی که نمی‌­توان آنها را از نظر علمی ارزیابی کرد، چطور؟ خب، به محبت، بزرگ‌منشی، عدالت یا امید فکر کنید.

در حال حاضر آیا ممکن است یک دنیای معنوی وجود داشته باشد که با وجود نادیدنی بودن کاملا واقعی باشد؟ این دقیقا چیزی است که کتاب مقدس تعلیم می‌دهد (دوم قرنتیان ۱۸:۴) و یکی از این واقعیت‌ها بهشت است.

گر چه اثبات وجود بهشت به روش اثبات وجود شیکاگو غیر ممکن است، اما بدان معنا نیست که این مکان افسانه است. مطمئن باشید باور بهشت در نهایت منجر به ایمان می‌­شود، نه ایمان کورکورانه یا غیر منطقی، بلکه ایمان. همان‌طور که نویسندۀ عبرانیان مطرح می­‌کند: «ایمان ضامن چیزهایی است که بدان امید داریم و برهان آنچه هنوز نمی‌­بینم» (عبرانیان ۱:۱۱).

مسیحیان اساسا به بهشت ایمان دارند زیرا به کتاب مقدسی ایمان دارند که از بهشت به‌روشنی سخن می‌­گوید. شما می­‌توانید با کلام خدا زندگی­تان را بیمه کنید. مسلما ما به چیزی قطعی‌­تر، قابل اعتمادتر و تاثیرگذارتر از کلمات یک کتاب نیاز داریم. با این وجود پطرس به ما می­‌گوید کتاب مقدس مکاشفه‌­ای مطمئن­‌تر از حتی خود عیسی در تبدیل هیات (اشاره به دگرگونی سیمای عیسی در متی ۲:۱۷ دارد) است (دوم پطرس ۱۹:۱؛ NASB)[1]. این ادعایی شگفت‌­انگیز است. او می­‌گوید خود کتاب مقدس متقاعدکننده­‌ترین برهانی است که تاکنون خدا ارائه کرده است.

بنابراین گر چه کتب مقدس شاید هر آنچه می­‌خواهیم دربارۀ بهشت بدانیم را به ما نگویند، اما هر آنچه لازم است بدانیم را می­‌گویند. شهادت این کتب کامل، کافی و بسنده است.

آیا بهشت واقعی است؟

بهشت ایده‌­ای آشنا برای همۀ ماست، اما واقعا چیست؟ به عبارت ساده‌­تر، بهشت مکان زندگی خداست. ما در دعای خداوند می­‌گوییم “ای پدر آسمانی ما”، پس بدان معنا نیست که خدا در جاهای دیگر نیست، او همه جا حاضر است. اما بهشت مکان حضور انحصاری اوست تا ما را برکت دهد. این مکان گنجینۀ ما است (متی ۲۱:۱۹)، شهروندی ما است (فیلیپیان ۲۰:۳)، میراث ما (اول پطرس ۴:۱-۵)، و امید محفوظ ما است (کولسیان ۵:۱).

شاید متوجه شده باشید کلمۀ “مکان” را به‌ کار می‌­برم. زیرا بهشت صرفا یک مفهوم یا حالت ذهنی نیست، مکانی واقعی است (یوحنا ۲:۱۴-۳؛ اعمال ۹:۱-۱۱؛ ۵۵:۷-۵۶). وقتی پیروان عیسی بمیرند، گر چه جسم ما روی زمین می­‌ماند، روح ما فورا وارد حضور خدا می­شود (فیلیپیان 23:1؛ دوم قرنتیان 8:5). این یک وضعیت موقتی یا میانه است تا وقتی عیسی بازگردد و جسم‌های ما برخیزند و برای ابد با روح ما متحد شوند.

فرشته­‌های فَربه در کار نیست

امید آخر ما به عنوان مسیحی، بیرون رفتن از زمین نیست، بلکه احیا و بازسازی آن است. روزی شهر بهشت، آسمان را خواهد شکافت و آن‌گاه گناهکاران نجات‌یافته، دنیای نجات‌یافته را به ارث خواهند برد (مکاشفه ۲۱:۱-۴؛ دوم پطرس ۱۳:۳؛ رومیان ۱۳:۸). به همین دلیل کتب مقدس، خانۀ بعدی ما را با واژه‌­های مادی و واقعی به تصویر می­‌کشند، “آسمان‌ها و زمین جدید” (اشعیا ۱۷:۶۵؛ دوم پطرس ۱۳:۳؛ مکاشفه ۱:۲۱-۴). به عبارت دیگر چنگ‌های طلایی و فرشتگان فَربه پیرامون ما را احاطه نمی‌کنند. ما در شگفتی‌های بی‌­پایان خدای نیک و زیبا، خواهیم دوید، کار و بازی خواهیم کرد، آواز خواهیم خواند، خواهیم خندید، آرام و قرار خواهیم گرفت و شادمانی خواهیم کرد.

بنابراین خوب است آن‌قدر در مورد ابدیت در بهشت صحبت کنیم تا وقتی به­ خاطر بسپاریم این کلمه فقط خلاصه‌­شدۀ آسمان‌ها و زمین جدید است، دنیایی از شادی ابدی و همیشه فزاینده در حضور پادشاهمان.

آرزوی آن مقصود

بر طبق کتاب جامعه، خدا «بدیت را در قلب انسان نهاده است» (جامعه ۱۱:۳). به عنوان کسانی که به شباهت او ساخته شده‌­ایم، موجوداتی ابدی با اشتیاق و ظرفیت ذاتی برای زندگی جاودان هستیم. ما ساخته شدیم که تا ابد زندگی کنیم.

میل شدید انسانی ما به شادی بی­پایان، سیری‌­ناپذیر و انکارناپذیر است. به بی­‌قراری و نارضایتی عمیقی فکر کنید که اغلب در میان موفق‌­ترین افراد دنیا شاهد آن هستیم. آنها همه چیز دارند، اما باز هم چیزی کم دارند. هنرپیشۀ معروف جیم کری یک‌بار گفت: «من فکر می­‌کنم هر کسی باید به ثروت و شهرت برسد و به رویاهای خود تحقق ببخشد تا ببیند این راه حل نیست».

چه چیزی این را توضیح می­‌دهد؟

در مقالۀ بلندی تحت عنوان “در باب داستان‌های پریان”، جی.آر.آر.تالکین به علاقۀ انسان به داستان‌های تخیلی فکر می‌کند. افراد مدرنی که تفکرشان این است که ما می­‌دانیم این داستان‌ها واقعیت ندارند؛ پس چرا جذب آنها می­‌شویم؟ تالکین بیان می‌کند آنها دارای خصوصیاتی هستند که با روح ما به‌طور استثنایی و منحصر‌به‌فرد طنین‌­انداز می‌­شوند، از قبیل:

قصه­‌های پریان ما را به خواسته‌­هایی می‌­رسانند که در داستان‌های واقعی آنها را حتی لمس هم نمی­‌کنیم. گر چه با عقل و منطق متقاعد شده‌­ایم، اما هیچ چیز نمی‌تواند خواسته‌­های ما را محقق سازد چون بیش از حد غیر واقعی هستند. اما این خواسته‌­ها ما را آزار نمی‌دهند. ما در عمق وجودمان نوعی تردید همیشگی داریم، امید داریم دنیای ما آن‌طور که به نظر می‌رسد نباشد و این‌طور نماند. پس قصه‌­های پریان با رفتن به مکان‌هایی “در آنجا”، اشتیاق شدید ما ” به اینجا” را تحریک می­‌کنند. آنها به واقعیتی مهم اشاره دارند که در عمق وجودمان احساس می­‌کنیم حقیقت دارند.

زیبایی مسیحیت آن است که در آن انجیل فقط داستانی شگفت­‌آور نیست که به واقعیتی بنیادین اشاره کند، بلکه واقعیتی بنیادین است که تمام داستان‌ها به آن اشاره می­‌کنند. وقتی عیسی بازگردد، آنچه همیشه گریزان، دور و “بیش از حد خوب برای واقعی بودن” به نظر می­‌رسید، در زمان کنونی در هم می‌شکند، تجربۀ ما را می­‌پوشاند و ما را غرق لذت و شادی می‌کند.

دوست تالکین، سی.اِس.لوئیس شاید آن را بهتر بیان می­‌کند:

«اگر ما در خودمان خواسته و آرزویی ببینیم که هیچ چیز در دنیا نمی­‌تواند آن را برآورده سازد، محتمل‌­ترین توضیح این است که ما برای دنیای دیگری ساخته شده‌ایم».

درِ بازِ بهشت

توماس بروکسِ پیوریتن بیان نمود: «نه در مورد مسیح و نه بهشت، نمی­‌توان اغراق‌آمیز صحبت کرد». بزرگ‌نمایی شگفتی‌های زندگی با مسیح در دنیای بعدی غیر ممکن است. بهشت جاودان خواهد بود زیرا ابعاد فیض او بی‌­نهایت هستند. گر چه من و شما نمی­‌توانیم وجود بهشت (یا البته عدم وجود آن) را به‌ صورت علمی ثابت کنیم، اما باور کاملا قابل قبولی است. شهادت قابل اعتماد کتاب مقدس و اشتیاق سیری‌­ناپذیر روح ما، با قدرت تمام این واقعیت را تایید می­‌کنند.

دست آخر، باید به ­خاطر داشته باشیم تنها دلیلی که می­‌توانیم به بهشت برویم آن است که خدا بهشت را ترک کرد تا به سوی ما بیاید. دو هزار سال پیش خدا در شخص عیسی مسیح نوعی زندگی کرد که ما نتوانستیم، مرگی داشت که ما سزاوار آن بودیم، رستاخیزی داشت تا تمام کسانی که با آغوش باز او را پذیرفتند، تا ابد در او شادی کنند.

اگر برای نجات به عیسی اعتماد دارید، داور جهان به شما می­‌نگرد (گناهگار و غیر گناهکار) و پسر بی­‌نقص خود را می‌­بیند.

ای.دبلیو. توزِر پرسید: «آیا تاکنون به این اندیشیده‌­اید که خدا از بودن شما در بهشت به اندازۀ داشتن شما در کنار خودش خشنود خواهد شد؟».

او نمی‌­تواند صبر کند، شما می‌­توانید؟


[1]. New American Standard Bible

خروج از نسخه موبایل