در هر زبانی تعداد کمی از کلمات همان نوع احساساتی را نشان می‌دهند که ما با شنیدن کلمه پدر احساس می‌کنیم. در این فصل از کریسمس برخی از ما احساس فقدان داریم، شاید چون پدرانی داشته‌ایم که فوق‌العاده بودند و دیگر در بین ما نیستند، و یا چون آرزوهای برآورده‌نشده‌ای برای داشتن آن نوع پدرانی داریم که هرگز نداشته‌ایم.
پس خواندن خبر تولد کسی که نامش “پدر سرمدی (ابدی)” خوانده می‌شود چقدر آرامش‌بخش است (اشعیا ۶:۹). تحت مراقبت، محافظت و حمایت او در امان هستیم و تا ابد خشنود خواهیم بود.
در اشعیا ۶:۹ از بین تمام نامهایی که به عیسی نسبت داده شده‌اند، بیشتر از همه “پدر سرمدی (ابدی)” مرا شیفته و محسور خود میکند. چگونه می‌توان عیسی مسیح، شخص دوم تثلیث را پدر ابدی نامید؟
۱– اشعیا عیسی مسیح را با اولین شخص تثلیث اشتباه نمی‌گیرد.
اشعیا به ما می‌آموزد که خدای پسر، دومین شخص تثلیث، همان خدای پدر است/ کلیسای اولیه این باور را به عنوان بدعت مدالیزم (modalism) محکوم کرد.
بعید است اصلاً اشعیا تثلیث را در ذهن خود داشته است وقتی می‌گوید مسیح پدر سرمدی (ابدی) نامیده خواهد شد. این نه نقش مسیح در تثلیث بلکه شخصیت مسیح در برابر ماست که اشعیا در ذهنش داشته است. از لحاظ زبانی “پدر سرمدی (ابدی)”، سام استورمز آن را اینگونه می‌داند: “یک شباهت توصیفی که به شخصیت مسیح اشاره دارد. رفتار او با ما پدرانه، شبیه پدر، است.”
۲- اشعیا بر ماهیت الهی مسیح تاکید میکند.
اشعیا بیشتر از هر نویسندهای دوست دارد از ابدیت سخن بگوید. او از خدا به عنوان «زیرا آنکه رفیع و بلندمرتبه است، آنکه در ابدیت ساکن است و قدوس نامیده می‌شود» صحبت میکند (اشعیا ۱۵:۵۷). و در اشعیا ۶:۹ او از همان نوع زبان را برای اشاره به مسیح استفاده میکند. او الف و یا می‌باشد، آغاز و پایان است – کسی که بود، هست، و خواهد آمد – آن قادر مطلق (مکاشفه ۸:۱).
اشعیا از کودکی صحبت میکند که ۷۰۰ سال بعد متولد می‌شود، با این وجود روشن می‌سازد که این کودک پایه‌گذار ابدیت، پدر زمان، است! این واقعاً ذهن و فکر را شگفت‌زده میکند.
۳- عیسی مسیح تنها کسی است که می‌تواند شخصیت پدرانۀ خدا را برای ما آشکار سازد، چون از نظر ذات و ماهیت با پدر یکی است.
اشعیا نتوانسته است نور جلالی که از عیسی می‌تابد وقتی در ما ساکن می‌شود را ببیند. اما از زبان خود عیسی چنین کلماتی گفته شدند:
- من و پدر یکی هستیم … بدانید و باور داشته باشید که پدر در من است و من در پدر. (یوحنا ۳۰:۱۰ و ۳۸)
- فیلیپس، دیری است با شما هستم و هنوز مرا نشناخته‌ای؟ کسی که مرا دیده، پدر را دیده است؛ پس چگونه است که می‌گویی “پدر را به من بنما”؟ آیا باور نداری که من در پدرم و پدر در من است؟ (یوحنا ۹:۱۴-۱۰)
اگر می‌خواهید بدانید خدا به شباهت کیست، به عیسی بنگرید. عیسی تصویر کامل خدا و نمایانگر دقیق وجود اوست. عیسی به تنهایی خدا را می‌شناساند. در حقیقت هیچکس نمی‌تواند جز به واسطۀ او نزد پدر آید (یوحنا ۶:۱۴).
پدر کامل
هرمان باونیک به این نتیجه رسید که “عیسی گناه ما را از بین می‌برد و دوباره راهی به قلب پدرانه (خدا) باز میکند”. در رویاهای شما هرآنچه می‌توانسته است یک پدر باشد – هر چیزی که تاکنون از رابطۀ خود با پدر زمینی می‌خواسته‌اید – عیسی همان است و خواهد بود. مسیح تا ابد کاملاً شبیه پدر خواهد بود، طوری‌که او شما را شبانی و هدایت میکند. در عیسی، شما تا ابد یک پدر کامل خواهید داشت. متاسفانه کلمه پدر همیشه هم کسی که شبانی میکند، شما را تایید میکند و نزدیک شما می‌ماند را به ذهن نمی‌آورد. در مقابل، مفاهیم صفتهایی همچون دور، بی‌اعتنا، بی‌عار، غایب، غیر قابل اعتماد، خودخواه، بی‌توجه و ظالم را در خود دارد. حتی بین خانواده‌های مسیحی نیز فرزندان بسیار زیادی این بی‌تفاوتی احساسی و بی‌توجهی خودخواهانۀ پدران را تجربه می‌کنند.
چنین چیزی از سوی عیسی رخ نمی‌‌دهد. عیسی، پدر جاودانی شما، در کریسمس به سوی دنیای شکسته و گناهکار می‌آید تا قلبهای ما را از عشق و محبت آسمانی پر کند و به ما بیاموزد چگونه به یکدیگر محبت کنیم. او آمد تا از دشمنانش پسر و دختر بسازد. این هدیه پدر به ما در کریسمس است.
پدر سرمدی (ابدی) ما
خواندن جملۀ: «پدر سرمدی خوانده خواهد شد» چقدر آرامش‌بخش است (اشعیا ۶:۹). وقتی فرزند مسیح می‌شویم تا ابد متعلق به او هستیم و او متعلق به ماست. تا ابد. هیچ خداحافظی وجود نخواهد داشت. در تمام خلقت هیچ چیز قادر نخواهد بود ما را از محبت او جدا کند. حتی خود مرگ – در حقیقت ما را به خود نزدیکتر می‌سازد.
هیچ چیز قادر نیست مسیح را از پدر بودن ساقط گرداند و هیچ چیز نمی‌تواند ما را از فرزند بودن محروم سازد. یکبار چارلز اِسپرجنِ گفت: او تا ابد برای کسانی که به او اعتماد می‌کنند، پدر است. پدر را برای امنیت ابدی در مسیح، پدر جاودانی ما، ستایش کنید.