تقریبا هشت سال است در پست‌های مختلفی برای خدمت به جوانان کار می‌کنم و این یکی از رایج‌ترین سوالاتی است که در محیط واقعی جامعه از مسیحیان جوان شنیده‌ام: “من و (دوست‌پسر یا دوست‌دخترم) چگونه می‌توانیم یک قرار ملاقات مسیحی با هم بگذاریم؟ چگونه مسیح را محور این رابطه کنیم؟ با آن که بارها این را شنیده‌ام، اما باز هم نیت قلبی پشت این سوال را دوست دارم. دو نوجوان با هم دوست می‌شوند و می‌خواهند این کار را درست انجام دهند. آنها می‌دانند خدا به تک‌تک جنبه‌های زندگی ما از جمله روابط عاشقانه توجه دارد. بنابراین تصمیم گرفته‌اند یک رابطۀ مسیحی داشته باشند و در جستوجوی توصیه و راهنمایی هستند.
با توجه به این که گام‌های عملی مهم هستند، اغلب در پی نکات یا گام‌هایی هستند که بتوانند در ایجاد رابطۀ خود در مسیح بردارند. “آیا باید هر روز با هم تماس بگیریم و دعا کنیم؟ در مورد مراسم نیایش چطور؟ آیا باید یک برنامه نیایشی بخریم و آن را با هم انجام دهیم؟ شاید باید یک مطالعۀ هفتگی کتاب مقدس انجام دهیم”؟ اگر این مرد جوان گرایش‌های الهیاتی داشته باشد، با مجموعه موعظه‌های ۱۰ هفته‌ای که از قبل آماده کرده است، خودش را نشان می‌دهد (نکتۀ حرفه‌ای: این مورد آخر یک روش برنده نیست).
در آن مرحله، یکی از اولین چیزهایی که معمولا به آنها می‌گویم این است که واقعا هیچ “الهیات کتاب‌مقدسیِ” دوست‌یابی که در یک کتاب آمده باشد، وجود ندارد. نکات نسبتا روشنی در مورد دعا برای یکدیگر در مراسم نیایش روزانه وجود دارند که یکدیگر را به خواندن کتاب مقدس تشویق کنند و مرزهای درستی تعیین کنند (احساسی، معنوی و غیره). در پی تقدس در روابط جنسی باشید. اما به غیر از آن هیچ قانون واقعی و معینی برای چنین چیزی وجود ندارد. با این حال پس از چندین سال متوجه شدم، یک نشانۀ کلیدی از بلوغ رابطه با محوریت و تمرکز مدام بر مسیح وجود دارد: هر دوی شما کاملا متعهد به مشارکت یکدیگر در کلیسای محلی هستید.
چهار دلیل برای حضور بر نیمکت‌های کلیسا
“به کلیسا برو؟ واقعا؟ این نکتۀ مهم دوست‌یابی شماست”؟ بله.
برای بعضی افراد این متناقض با ادراک و شهود به نظر می‌رسد. همان‌طور که قبلا گفته‌ام، اغلب زوج‌ها تصور می‌کنند برای آن که “معنوی” باشند، باید زندگی معنوی خودشان را با یک زندگی معنوی دیگر در هم ببافند. این طرز تفکر مشکل‌ساز است. به‌خصوص به این دلیل که شما ازدواج واقعی نکرده‌اید. این نوع عبادات می‌توانند یک رابطۀ معنوی زوج‌محور بسازند، در نتیجه جایگزین رابطۀ کلیسا‌محور می‌شوند که فرمان عهد جدید است.
در غیر این صورت، اگر می‌خواهید طرف مقابلتان واقعا با مسیح رشد کند، باید یکدیگر را به پرستش منظم و دائمی تشویق کنید، زیرا شما می‌خواهید:
۱- تحت تعلیم موعظۀ واقعی قرار بگیرید
من فضای لازم برای صحبت در مورد مزایای چند‌گانۀ تحت تعلیم موعظۀ واقعی قرار گرفتن به صورت منظم را ندارم، اما به چند مورد اشاره می‌کنم. اول، گناه را محکوم می‌کند و ما را در مقابل مسیح فروتن می‌کند. قلبی که تسلیم شنیدن شریعت نمی‌شود، در برابر دعوت به توبه هم سخت است، این ناقوسِ مرگِ هر نوع رابطه با خداست. دوم، انجیل را به ما یادآوری می‌کند. قلب ما در گناه فرو می‌رود، مخفی می‌شود و عمیق‌ترین ارادت و تایید را نسبت به هر چیزی غیر از مسیح پیدا می‌کند، برای مثال تمرکز بت‌پرستانه بر رابطۀ شما. سوم، موعظه‌ای که کلام واقعی خدا بیان می‌کند، با قدرت روح ما را به حضور مسیح می‌آورد. نهایتا ما نیازمند شنیدن ندایی بیرونی هستیم، که به سرعت قادر به استدلال‌یابی، سفسطه‌بافی، منحرف‌سازی و یا نادیده انگاشتن آن نباشیم.
۲- با سایر ایمان‌داران ملاقات کنید
طرف مقابل شما همچنین باید خارج از رابطه با شما با بدن مسیح (کلیسا) مشارکت داشته باشد. اگر رابطۀ شما مرکز ایمان و جایگزین رابطه اصلی با مسیح شود حتما جایی کار ایراد دارد. وقتی روز بدی را سپری می‌کنید، یا زمانی‌که رابطۀ شما نیاز به بررسی دارد، چه کسی برای حمایت و تشویق وجود دارد، زیرا از ریل خارج شده و به گناه افتاده است؟ اگر از هم جدا شوید چه اتفاقی می‌افتد؟ حتی بهترین زوج‌ها نیز به صداهای خداگونه نیاز دارند که از حکمت، اعتقاد، آرامش و فیض شفابخش در زندگی صحبت می‌کند. در واقع، هیچ زوج خداپرستی را نمی‌شناسم که چیزی به غیر از این بگوید.
۳- عشای ربانی را دریافت کنید
چه بَپتیست[1]، چه انگلیکن[2] و چه پرزبیتِریَن[3]باشید، در هر حال دوست دارید مدام یادآوری کنید که فقط و فقط مسیح منشأ حیات است. او مُرد، برخاست و اتحاد ما با او تنها غذای روح ماست. ما باید مرتب در این حقیقت شادی کنیم، در غیر این صورت وسوسه می‌شویم از منابع کوچک‌تری مانند روابط خودمان قدرت بگیریم.
۴- یک‌تنه خدا را عبادت کنید
روح ما به عبادت نیاز دارد. بله، هر کاری که زیر پرتو خورشید انجام می‌دهیم، پرستش است. کار پرستش است. بازی پرستش است. خواب پرستش است. در عین حال باید بدانیم مشارکت جمعی خدا در دریافت شام خداوند و خواندن سرود نیایشی با صدای بلند، اشتیاقی به قلب‌های ما می‌دهد و آنها را آماده می‌کند تا در کل هفته روی خدا متمرکز شوند. در رابطه، شما و یا طرف مقابل نباید تبدیل به بت شود. شما باید پرستش هفتگی برای رهاننده و منجی خود داشته باشید.
آیا به روند در حال رشد چهار نکتۀ بالا توجه کردید؟ هر چهار نکته دلایل محکمی برای تعهد به گردهمایی “و عضو بودن” در یک بدن محلی دارند. با این وجود هر چهار مورد نقش مهمی در رابطۀ شما با طرف مقابلتان را ایفا می‌کنند. اول، آنها بزرگ‌ترین خطر در رابطۀ مسیحی، نه خطر گناه جنسی بلکه خطر گرایش به ساختن یک بت از معشوق را خنثی می‌کنند. معمولا این نوع بت‌پرستی گناه جنسی و در نتیجه بسیاری از دیگر خطرات رابطه را توجیه می‌کند. دوم، تاثیر مثبت آن است که نگاه شما را متوجه مسیح و کار کامل او در زندگی شما می‌کند.
در حقیقت با چشم دوختن به کارهای مسیح و روابط او در بدن محلی، از بت‌پرستی در رابطه جلوگیری می‌کنید.
اخطار و تشویق
برای آن که توصیه‌های مربوط به دوستی و قرار ملاقات را خلاصه کنم، می‌خواهم یک اخطار و یک پیام تشویقی به شما بدهم. اول اخطار: اگر وارد رابطه‌ای می‌شوید و ناگهان دیگر به کلیسا نمی‌روید، کمتر دعا می‌کنید و کمتر کتاب مقدس را می‌خوانید، این احتمالا نشانه‌ای مبنی‌بر آن است که در مسیر خدا گام برنمی‌دارید. در حقیقت من خودم را به خطر می‌اندازم و می‌گویم اگر رابطۀ شما به تعهدتان نسبت به اطاعت از دستورات مسیح برای جمع شدن در بدن او آسیب می‌زند، پس رابطۀ شما با مسیح را از بین می‌برد و بنابراین به اصطلاح یک رابطۀ “مسیحی” نیست.
آیا بدان معناست که باید فورا از هم جدا شوید؟ شاید، شاید هم نه. این یعنی شما باید با دقت بیشتری به این موضوع فکر کنید. قطعا جایی برای توبه هست.
و در آخر پیام تشویقی: ای مردان، اولویت هدف خود را بر این بگذارید که شما اولین کسی باشید که معشوقتان را به مشارکت با ایمان‌داران تشویق می‌کند و آخرین کسی باشید که به ترک پرستش جمعی فکر می‌کند. به همان اندازه که سعی دارید زمانی را در تنهایی سپری کنید، سخت بکوشید تا زمانی را برای پرستش جمعی پیدا کنید. ای زنان، شما مردی را می‌خواهید که روابط پایدار و سالم با سایر مردان در بدن مسیح داشته باشد. به همان اندازه که برای داشتن زمان تنهایی و شخصی با او غیور هستید، برای گذراندن اوقاتش با بدن مسیح نیز غیور بمانید.
در نهایت یادتان باشد شما نقطۀ اصلی این رابطه نیستید، بلکه مسیح است. یکدیگر را به سوی مسیح هدایت کنید و اجازه دهید مسیح هر طور صلاح می‌داند شما را با هم پیوند دهد.
نویسنده: دِرِک ریشمای
[1] کلیسای تعمیدی.
[2] کلیسای اسقفی.
[3] کلیسای مشایخی.