پرسش: کتاب مقدس معنویت را چگونه به تصویر می‌کشد؟
پاسخ: پیرامون معنویت – چه از نظر فرهنگی و چه در میان تمام مطالب مختلف مذهبی – بحث‌های زیادی وجود دارد؛ اما برداشت یک مسیحی از معنویت باید ریشه در انجیل، جایگاه آن در الهیات کتاب‌مقدسی و تمرکز آن در الهیات داشته باشد. کتاب مقدس با تأکید روشن بر خدای خوب و مقتدری آغاز می‌شود که دنیایی نیکو را برای نیک‌بختی مخلوقاتش آفرید.
انسان‌ها با خیر و برکت بی‌اندازه، به شباهت خدا و در رابطۀ بدون مانع با خدا و با آزادی آفریده شده‌اند. خدا حاملین تصویر خود را آفرید که برای معنویت طراحی شده‌اند تا از یک رابطۀ دوست‌داشتنی و شخصی با خدای عهد، همچنین رابطۀ همه‌جانبه با خود، با یکدیگر و با آفرینش لذت ببرند. گر چه گناه باعث انحراف از این طرح خدا می‌شود، اما کل الهیات کتاب مقدس به ما کمک می‌کند تا بفهمیم خدا چگونه گناهکاران را با خودش آشتی می‌دهد و سرزندگی و صمیمت رابطۀ خود با آنها را دوباره احیاء می‌کند.
برای مسیحیان، کتاب مقدس اغلب معنویت را به عنوان سفری زیارتی به تصویر می‌کشد و آن را گام برداشتن با خدا، گام برداشتن در راه‌های خدا، پرستش، تقدس، اطاعت، شاگردی، پیروی از مسیح، زندگی در روح، بلوغ و تقدیس می‌داند. در تمام کتاب مقدس نیاز به ایمان به‌واسطۀ فیض، محبت، رشد، پشتکار، توبه، دعا، تعهد، نیت و اصول را می‌بینیم. از نو ایمانان در مسیح تا رسیدن به عمق و بلوغ (افسسیان ۱۳:۴)، زیارت و سفر معنوی ما در طی زمان همواره اتفاق می‌افتد؛ رشد ما تدریجی صورت می‌گیرد. پولس برای فیلیپی‌ها این‌طور دعا می‌کند: «که محبت شما هر چه بیشتر فزونی یابد و با شناخت و بصیرت کامل همراه باشد، تا بتوانید بهترین راه را تشخیص دهید و در روز مسیح، پاک و بی‌عیب و آکنده از ثمرات پارسایی باشید که به واسطۀ عیسی مسیح به بار می‌آید و به تجلیل و سپاس خدا می‌انجامد» (فیلیپیان ۹:۱-۱۱). بنابراین در معنویت یک مسیحی، مسیری بر اساس کتاب مقدس وجود دارد.
پرسش: چگونه گناه معنویت را منحرف می‌سازد؟
پاسخ: در آغاز، خدا جهانی نیکو را با حاملین تصویر خود آفرید تا از رابطۀ صمیمی با او، با خودشان، با یکدیگر و با خودِ آفرینش برخوردار شوند. وِندِل بِری شاعر خاطرنشان می‌کند؛ هنگامی که خدا آفرینش زیبا و پُربار خویش را کامل کرد “تنها چیز جدید می‌توانست درد باشد” و درد، دقیقا همان چیزی است که با ورود گناه به باغ عدن نمایان شد و رابطۀ انسان با خدا، خودش، یکدیگر و با خلقت را مختل کرد و از هم پاشید.
پیدایش ۳ شرح می‌دهد که وسوسه‌گر با پیشنهاد میوۀ ممنوعه، حقیقت، اقتدار و نیکویی خدا را زیر سؤال می‌برد. آنها با اولین لذت بردنشان از میوۀ ممنوعه، متوجه شدند این میوه آن چیزی را که وسوسه‌گر وعده داده بود به ارمغان نیاورد، بلکه واقعیت‌های تاریک جدیدی را به همراه آورد که خدای عهد نیک و راستی به آنها هشدار داده بود. گر چه انسان‌ها هنوز به شباهت خدا آفریده شده‌اند، اما واقعیت این است که گناه ساکن در ما سبب می‌شود نسبت به پارسایی و نیکی خدا، عمق دامنۀ گناه خودمان و اتکای مطلق به فیض الهی، برداشت درستی نداشته باشیم و از آن منحرف شویم. گر چه از باغ رانده شدیم، گناه باز هم به انحراف فکر، عواطف، ارادۀ ما ادامه می‌دهد و سبب می‌شود دروغ‌های دشمن را باور کنیم. تنها در مسیح است که به آزادی برای معنویت می‌رسیم.
5 پرسش دربارۀ معنویت کتاب مقدس
پرسش: چگونه کار نجات‌بخش مسیح، معنویت ما را احیاء می‌کند؟
پاسخ: تمام سفرها آغازی دارند و سفر معنویت مسیحی با حیات نو در مسیح آغاز می‌شود. عیسی تضمین می‌کند به همۀ کسانی که کلام را می‌شنوند و ایمان بیاورند، زندگی جاودان می‌بخشد و همین آنها را از مرگ به زندگی عبور می‌دهد (یوحنا ۲۵:۵). با توبه از گناه و ایمان در مسیح به عادل‌شمردگی می‌رسیم؛ در عادل‌شمردگی، خدا از طریق زندگی بدون گناه، مرگ جانشین و رستاخیز جسمی مسیح، گناهانمان را می‌بخشد، پارسایی مسیح را به ما عطا می‌کند و به‌طور رسمی ما را پارسا اعلام می‌کند.
در مسیح گناهانمان بخشوده می‌شوند، پارسا می‌شویم و هویت جدید ما شکل می‌گیرد؛ ما فرزندان خدا هستیم که به عنوان وارثان پادشاهی در خانوادۀ عهد خدا پذیرفته می‌شویم. خدا به‌خاطر ما برای خیر ما و جلال خویش کار می‌کند و ما را از طریق مسیح و کار نجات‌بخش او نجات می‌دهد. جان اِستات می‌گوید: «مسیحیت یک مذهب نجات است»؛ و کار مسیح به تمامی از ازل تا به آینده مهر تأییدی بر تمام جنبه‌های معنویت ما است.
او در مسیح به ما زندگی تازه/ تولد تازه می‌بخشد، توبه و ایمان ما را تقویت می‌کند و ما را در مسیح پارسا اعلام می‌کند و در خانوادۀ خود می‌پذیرد. اما کار خدا بر روی ما به پایان نرسیده است. پطرس با استفاده از زبانی آشنا، هدف خدا برای تقدیس ما را بیان می‌کند:
«چون فرزندانی مطیع، دیگر مگذارید امیال دوران جهالت به زندگی‌تان شکل دهد. بلکه همچون آن قدوس که شما را فرا خوانده است، شما نیز در همۀ رفتار خویش مقدس باشید» (اول پطرس ۱۴:۱-۱۶).
پرسش: هدف معنویت مسیحی چیست؟
پاسخ: در نجات، خدای تثلیث، حیات روحانی را در ما می‌دمد. ما که بیگانه بودیم، اینک با مسیح _ تصویر کامل خدا _ متحد شده‌ایم و در این اتحاد او را می‌شناسیم و دوست می‌داریم. حال کانون معنویت، محبت به خدا و دیگران است (اول قرنتیان ۱۳). هدف معنویت ما به شباهت مسیح درآمدن است (رومیان ۲۹:۸). دوم قرنتیان ۱۸:۳ روشن می‌سازد که: «همۀ ما که با چهرۀ بی‌نقاب، جلال خداوند را، چنانکه در آینه‌ای، می‌نگریم، به صورت همان تصویر، از جلال به جلالی فزونتر دگرگون می‌شویم و این از خداوند سرچشمه می‌گیرد که روح است». خداوند از یک سطح به سطح دیگر، در ما و به‌واسطۀ ما کار می‌کند تا در زندگی ما آن محبت، عاطفه و صمیمیتی را به بار آورد که قرار بود به عنوان حاملان تصویر داشته باشیم. در عین حال که شباهت ما به مسیح، شخصی است، اما کلیسایی نیز هست. وقتی روح، ما را به مسیح پیوند می‌دهد، زندگی تازه‌ای به ما می‌بخشد که ثمر می‌دهد؛ نمایشی از زندگی تازه از نیکی‌های ما. با پیوند ما به زندگی مطیعانه به عیسی، مرگ جانشینی و رستاخیز جسمی، روح‌القدس همان شخصیت عیسی را می‌سازد. در مسیح زندگی‌های ما به‌طور روز افزون شخصیت و زندگی او را به خود می‌گیرند: محبت، شادی، صلح، صبر، مهربانی، نیکی، وفاداری، ملایمت و کنترل خویشتن. دگرگونی و تحولی که خدا درون ما به وجود می‌آورد، به نفع کلیسا و برای برکت کلیساست. وقتی پولس با کلیسای افسس سخن می‌گفت، بر صفاتی از خدا تأکید داشت که مردم در تمام زندگی خود می‌بایست تمام آنها را در خود جای دهند. وحدت، جهان‌شمولی، تقدس، حقیقت و محبت، همگی بازتاب نیکی خدا هستند. به همین دلیل گاهی آنها را صفات قابل انتقال خدا می‌نامند. کلیسا حامل این نشانه‌هاست، زیرا نیکی خدا را در کل حیات کلیسا به نمایش می‌گذارد.
پرسش: روال معنویت مسیحی چیست؟
پاسخ: موضوع معنویت مسیحی همان تجربیات عادی زندگی روزمرۀ ماست. زیارت یا سفر مسیحی در روند روتین خواب و استراحت، تعطیلات و اوقات فراغت، وظیفۀ ما به عنوان همسر و شوهر، نقش ما به عنوان فرزندان یا والدین، جسم‌های فیزیکی ما و غیره پرورش می‌یابد و خودش را نمایان می‌سازد (ر.ک افسسیان ۱:۴ الی ۹:۶). گر چه بسیار سودمند است اما معنویت به ندرت یک جای خلوت معنوی یا یک سفر رسالتی یک هفته‌ای است.
در مقابل، روند زندگی معنوی ما شامل حفظ شادی هنگام رانندگی در یک ترافیک سنگین، رعایت اخلاقیات در محل کار، محبت به خانوادۀ خود، تمیز کردن خانه، کمک به فرزندان در انجام تکالیف، پرداخت صورت‌حساب‌ها و بخشیدن همسایه می‌شود.
برای تقویت نشاط معنوی سالم در این روند معمولی زندگی، مسیحیان با کلیساهای محلی دوستی و مشارکت می‌کنند و با ابزار فیض تقویت می‌شوند؛ هر روزه علیه گناه ساکن در خودشان می‌جنگند و برای جلال خدا در مأموریت خدا شرکت می‌کنند. آموزه‌های عیسی تأیید می‌کنند که معنویت ما نه‌تنها برای خودمان، بلکه به‌طور خاص برای دیگران است.
از طریق اتحاد ما با مسیح، کلیسا، بشریت تازه، اولین ثمره‌های حیات تازه، حاملین تصویر نجات‌یافتۀ خدا نشان می‌دهند که زندگی باید چگونه باشد و حکمت گوناگون خدا آشکار می‌شود (افسسیان ۱۰:۳-۱۱). ما به عنوان قوم خدا با جلال دادن به او پاسخ می‌دهیم و خدا به این طریق جلال می‌یابد. به‌علاوه با اتحاد ما با مسیح پر جلال _ تصویر کامل خدا _ خداوند ما را دگرگون می‌سازد و جلال خویش را با ما سهیم می‌شود. به این طریق جلال او افزون می‌شود، زیرا خدا با کمال و حکمت گوناگون خود نشان داده می‌شود، شناخته می‌شود، شادی می‌کند و به او بها می‌دهند.
نویسندگان: کریستوفر. دبیلیو مورگان و جاستین ال. مک‌لِندون