اعتقادنامۀ سازمان «لیگونیر» در رابطه با آموزۀ «مسیح‌شناسی»

ما انکار می‌کنیم که عیسی یک انسانِ صِرف بود، و یا شخصی ساخته و پرداختۀ ذهن مسیحیان کلیسای اولیه.

ما انکار می‌کنیم که عیسی صرفاً همانند خدا است (نظریۀ شبیه خدا بودن؛ در زبان یونانی: homoiousios). ما انکار می‌کنیم که پدر صرفاً عیسی را به پسرخواندگی پذیرفت.

ما انکار می‌کنیم که عیسی فقط در قالب یک انسانِ صِرف ظاهر شد. ما انکار می‌کنیم که عیسی پایین‌تر و کمتر از خدا بود.

ما انکار می‌کنیم که تمایز میان دو ذات به معنی جدا نمودن آنها است.

^۱در ابتدا کلمه بود؛ و کلمه نزد خدا بود؛ و کلمه خدا بود. و کلمه جسم گردید و میان ما ساکن شد، پر از فیض و راستی؛ و جلال او را دیدیم، جلالی شایستۀ پسر یگانۀ پدر (یوحنا ۱:‏۱، ۱۴). به این آیات نیز مراجعه نمایید: مزمور ۱۱۰:‏۱؛ متی ۳:‏۱۷؛ ۸:‏۲۹؛ ۱۶:‏۱۶؛ مرقس ۱:‏۱، ۱۱؛ ۱۵:‏۳۹؛ لوقا ۲۲:‏۷۰؛ یوحنا ۱:‏۱۴؛ ۱۰:‏۳۰؛ ۱۴:‏۱؛ ۲۰:‏۲۸؛ غلاطیان ۴:‏۴؛ فیلیپیان ۲:‏۶؛ کولسیان ۲:‏۹؛ عبرانیان ۵:‏۷؛ اول یوحنا ۵:‏۲۰.

^۲پس رفته، همۀ امتها را شاگرد سازید؛ و ایشان را به اسم اَب و اِبن و روح‌القدس تعمید دهید (متی ۲۸:‏۱۹). به این آیات نیز مراجعه نمایید: یوحنا ۳:‏۱۵-‏۱۶؛ ۴:‏۱۴؛ ۶:‏۵۴؛ ۱۰:‏۲۸؛ رومیان ۵:‏۲۱؛ ۶:‏۲۳؛ دوم قرنتیان ۱۳:‏۱۴؛ افسسیان ۲:‏۱۸؛ دوم تیموتائوس ۱:‏۹؛ اول پطرس ۵:‏۱۰؛ یهودا ۱:‏۲۱.

^۳که در وی از جهت جسم، تمامی پُری الوهیت ساکن است (کولسیان ۲:‏۹). به این آیات نیز مراجعه نمایید: لوقا ۱:‏۳۵؛ یوحنا ۱۰:‏۳۰؛ رومیان ۹:‏۵؛ اول تیموتائوس ۳:‏۱۶؛ اول پطرس ۳:‏۱۸.

^۴شمعون پطرس در جواب گفت: «تویی مسیح، پسر خدای زنده.» عیسی در جواب وی گفت: «خوشا به حال تو ای شمعون بِن یونا! زیرا جسم و خون این را بر تو کشف نکرده، بلکه پدر من که در آسمان است» (متی ۱۶:‏۱۶-‏۱۷). به این آیات نیز مراجعه نمایید: لوقا ۱:‏۳۵، ۴۳؛ یوحنا ۱:‏۱، ۳؛ ۸:‏۵۸؛ ۱۷:‏۵؛ اعمال رسولان ۲۰:‏۲۸؛ رومیان ۱:‏۳؛ ۴:‏۱؛ ۹:‏۵؛ دوم قرنتیان ۸:‏۹؛ کولسیان ۲:‏۹؛ اول تیموتائوس ۳:‏۱۶؛ اول پطرس ۳:‏۱۸؛ یهودا ۱:‏۴؛ مکاشفه ۱:‏۸، ۱۷؛ ۲۲:‏۱۳.

ما انکار می‌کنیم که ذات انسانی عیسی دارای صفات الهی بود. ما انکار می‌کنیم که ذات الهی عیسی ویژگیها و صفات الهی را به ذات انسانی‌اش انتقال داد. ما انکار می‌کنیم که وقتی عیسی جسم پوشید، و خود را «خالی» نمود، از صفات الهی‌اش دست کشید، یا آنها را کنار گذاشت.

ما انکار می‌کنیم که ذات انسانی عیسی صرفاً یک شبح بود، یا فقط در ظاهر به نظر می‌رسید که دارای گوشت و استخوان است (نظریۀ معروف به داکتیزم).

ما انکار می‌کنیم که عیسی گناه کرد. ما انکار می‌کنیم هر نظریه‌ای را که معتقد است عیسی به معنای واقعی وسوسه نشد، و متحمل رنج و عذاب و مشقّت نگشت. ما انکار می‌کنیم که سرشت انسانی عیسی به گناه آلوده بود، و یا اینکه عاری از گناه بودنِ عیسی با انسان واقعی بودنش سازگاری نداشت.

^۵دربارۀ پسر خود که به حسب جسم از نسل داوود متولد شد؛ و به حسب روح قدوسیت، پسر خدا به قوت معروف گردید از قیامت مردگان؛ یعنی خداوند ما عیسی مسیح (رومیان ۱:‏۳-‏۴). به این آیات نیز مراجعه نمایید: متی ۹:‏۱۰؛ ۱۶:‏۱۶؛ ۱۹:‏۲۸؛ یوحنا ۱:‏۱؛ ۱۱:‏۲۷، ۳۵؛ ۲۰:‏۲۸؛ رومیان ۹:‏۵؛ افسسیان ۱:‏۲۰-‏۲۲؛ کولسیان ۱:‏۱۶-‏۱۷؛ ۲:‏۹-‏۱۰؛ اول تیموتائوس ۳:‏۱۶؛ عبرانیان ۱:‏۳، ۸-‏۹؛ اول پطرس ۳:‏۱۸؛ دوم پطرس ۱:‏۱

^۶و او صورت خدای نادیده است، نخست‌زادۀ تمامی آفریدگان. زیرا که در او همه‌چیز آفریده شد، آنچه در آسمان و آنچه بر زمین است، از چیزهای دیدنی و نادیدنی و تختها و سلطنتها و ریاسات و قوات. همه به وسیلۀ او، و برای او آفریده شد (کولسیان ۱:‏۱۵-‏۱۶). به این آیات نیز مراجعه نمایید: رومیان ۸:‏۲۹؛ دوم قرنتیان ۴:‏۴-‏۶؛ افسسیان ۴:‏۲۰-‏۲۴؛ عبرانیان ۱:‏۳-‏۴.

^۷از این جهت می‌بایست در هر امری مشابه برادران خود شود، تا در امور خدا رییس کَهَنه‌ای کریم و امین شده، کفارۀ گناهان قوم را بکند. زیرا که چون خود عذاب کشیده، تجربه دید، استطاعت دارد که تجربه‌شدگان را اعانت فرماید (عبرانیان ۲:‏۱۷-‏۱۸). به این آیات نیز مراجعه نمایید: میکاه ۵:‏۲؛ لوقا ۲:‏۵۲؛ رومیان ۸:‏۳؛ غلاطیان ۴:‏۴؛ فیلیپیان ۲:‏۵-‏۸؛ عبرانیان ۷:‏۱۵.

ما انکار می‌کنیم که عیسی ذات الهی‌اش را از مریم به ارث برد، و یا عاری از گناه بودنش از مریم به او انتقال یافت.

ما انکار می‌کنیم که عیسی تأثیرات یا پیامدهای سقوط آدم را از او به ارث برد. ما انکار می‌کنیم که عیسی در جسم انسانی‌اش متحمل فساد و تباهیِ ناشی از گناه اولیه بود.

^۸و در ماه ششم، جبراییل فرشته از جانب خدا به بَلدی از جلیل که ناصره نام داشت، فرستاده شد؛ نزد باکره‌ای نامزد مردی مُسمّا به یوسف از خاندان داوود، و نام آن باکره مریم بود (لوقا ۱:‏۲۶-‏۲۷). به این آیات نیز مراجعه نمایید: متی ۱:‏۲۳؛ لوقا ۱:‏۳۱، ۳۵؛ رومیان ۱:‏۳؛ غلاطیان ۴:‏۴.

^۹لهذا همچنان که به وساطت یک آدم گناه داخل جهان گردید و به گناه موت؛ و به این‌گونه موت بر همۀ مردم طاری گشت، از آنجا که همه گناه کردند. زیرا قبل از شریعت، گناه در جهان می‌بود، لکن گناه محسوب نمی‌شود در جایی که شریعت نیست. بلکه از آدم تا موسی موت تسلط می‌داشت بر آنانی نیز که بر مثال تجاوز آدم که نمونۀ آن آینده است، گناه نکرده بودند. و نه چنان که خطا بود، همچنان نعمت نیز باشد. زیرا اگر به خطای یک شخص بسیاری مردند، چقدر زیاده فیض خدا و آن بخششی که به فیض یک انسان؛ یعنی عیسی مسیح است، برای بسیاری افزون گردید. و نه اینکه مثل آنچه از یک گناهکار سر زد، همچنان بخشش باشد؛ زیرا حکم شد از یک برای قصاص، لکن نعمت از خطایای بسیار برای عدالت رسید. زیرا اگر به سبب خطای یک نفر و به واسطۀ آن یک موت سلطنت کرد، چقدر بیشتر آنانی که افزونی فیض و بخشش عدالت را می‌پذیرند، در حیات سلطنت خواهند کرد به وسیلۀ یک؛ یعنی عیسی مسیح. پس همچنان که به یک خطا حکم شد بر جمیع مردمان برای قصاص، همچنین به یک عمل صالح بخشش شد بر جمیع مردمان برای عدالت حیات. زیرا به همین قسمی که از نافرمانی یک شخص بسیاری گناهکار شدند، همچنین نیز به اطاعت یک شخص بسیاری عادل خواهند گردید. اما شریعت در میان آمد تا خطا زیاده شود. لکن جایی که گناه زیاده گشت، فیض بی‌نهایت افزون گردید. تا آنکه چنان که گناه در موت سلطنت کرد، همچنین فیض نیز سلطنت نماید به عدالت برای حیات جاودانی، به وساطت خداوند ما عیسی مسیح (رومیان ۵:‏۱۲-‏۲۱). به این آیات نیز مراجعه نمایید: اول قرنتیان ۱۵:‏۲۲، ۴۵-‏۴۹؛ افسسیان ۲:‏۱۴-‏۱۶.

ما انکار می‌کنیم که عیسی حتی در یک مورد از اطاعت شریعت خدا کوتاهی نموده، یا از شریعت خدا روی گردانده است.

ما انکار می‌کنیم که خدا به جز خداوند عیسی مسیح، شخص دیگری را فرستاده یا خواهد فرستاد که جسم انسانی به خود بگیرد. ما انکار می‌کنیم که جز خداوند عیسی مسیح، واسطه و میانجی دیگری وجود دارد یا وجود خواهد داشت تا انسانها را به رستگاری برساند. ما به جز مسیح، هر طریق نجات و رستگاری دیگری را انکار می‌کنیم.

ما انکار می‌کنیم که مرگ عیسی فقط یک سرمشق و الگو بود، یا صرفاً پیروزی بر شیطان، یا یک باج و پرداخت بهای آزادی به شیطان به حساب آمد.

ما انکار می‌کنیم که خدا از گناه ما چشم‌پوشی کرد، یا صرفاً از آن گذشت. ما انکار می‌کنیم که عدالت مسیح به حساب ما گذاشته نشد.

^۱۰زیرا به همین قسمی که از نافرمانی یک شخص بسیاری گناهکار شدند، همچنین نیز به اطاعت یک شخص بسیاری عادل خواهند گردید (رومیان ۵:‏۱۹). به این آیات نیز مراجعه نمایید: متی ۳:‏۱۵؛ یوحنا ۸:‏۲۹؛ دوم قرنتیان ۵:‏۲۱؛ فیلیپیان ۲:‏۸؛ عبرانیان ۵:‏۸.

^۱۱زیرا خدا واحد است، و در میان خدا و انسان یک متوسطی است؛ یعنی انسانی که مسیح عیسی باشد (اول تیموتائوس ۲:‏۵). به این آیات نیز مراجعه نمایید: ایوب ۳۳:‏۲۳-‏۲۸؛ یوحنا ۱۴:‏۶؛ عبرانیان ۹:‏۱۵؛ ۱۲:‏۲۴.

^۱۲که خدا او را از قبل معین کرد تا کفاره باشد به واسطۀ ایمان به وسیلۀ خون او، تا آنکه عدالت خود را ظاهر سازد، به سبب فرو گذاشتن خطایای سابق در حین تحمل خدا، برای اظهار عدالت خود در زمان حاضر، تا او عادل شود، و عادل شمارد هر کسی را که به عیسی ایمان آورد (رومیان ۳:‏۲۵-‏۲۶). به این آیات نیز مراجعه نمایید: اشعیا ۵۳؛ رومیان ۵:‏۶، ۸، ۱۵؛ ۶:‏۱۰؛ ۷:‏۴؛ ۸:‏۳۴؛ ۱۴:‏۹، ۱۵؛ اول قرنتیان ۱۵:‏۳، ۱۴-‏۱۵؛ افسسیان ۵:‏۲؛ اول تسالونیکیان ۵:‏۱۰؛ دوم تیموتائوس ۲:‏۱۱؛ عبرانیان ۲:‏۱۷؛ ۹:‏۱۴-‏۱۵؛ ۱۰:‏۱۴؛ اول پطرس ۲:‏۲۴-‏۲۵؛ ۳:‏۱۸؛ اول یوحنا ۲:‏۲؛ ۴:‏۱۰.

^۱۳زیرا او را که گناه نشناخت، در راه ما گناه ساخت تا ما در وی عدالت خدا شویم (دوم قرنتیان ۵:‏۲۱). به این آیات نیز مراجعه نمایید: متی ۵:‏۲۰؛ رومیان ۳:‏۲۱-‏۲۲؛ ۴:‏۱۱؛ ۵:‏۱۸؛ اول قرنتیان ۱:‏۳۰؛ دوم قرنتیان ۹:‏۹؛ افسسیان ۶:‏۱۴؛ فیلیپیان ۱:‏۱۱؛ ۳:‏۹؛ عبرانیان ۱۲:‏۲۳.

ما انکار می‌کنیم که بر مبنای دمیدن فیض به درونمان عادل شمرده می‌شویم. ما انکار می‌کنیم که فقط آن هنگام عادل شمرده می‌شویم که در فطرت خودمان به فردی صالح و درستکار تبدیل گردیم. ما انکار می‌کنیم که بقای عادل‌شمردگی ما در آینده، استوار بر امانت و وفاداری ما است.

ما انکار می‌کنیم که عیسی صرفاً به نظر می‌رسید که مرده باشد. ما انکار می‌کنیم که فقط روح او جان گرفت، یا رستاخیز عیسی صرفاً در روح و روان پیروانش به وقوع پیوست.

ما انکار می‌کنیم که بدن قیام‌کرده و جلال‌یافتۀ عیسی بدنی کاملاً جدید، و متفاوت با آن بدنی بود که در قبر جای گرفت. ما انکار می‌کنیم که رستاخیز ما فقط رستاخیزی به لحاظ روحانی، و یا واقعیتی نمادین است.

^۱۴پس چون که به ایمان عادل شمرده شدیم، نزد خدا سلامتی داریم به وساطت خداوند ما عیسی مسیح (رومیان ۵:‏۱). به این آیات نیز مراجعه نمایید: لوقا ۱۸:‏۱۴؛ رومیان ۳:‏۲۴؛ ۴:‏۵؛ ۵:‏۱۰؛ ۸:‏۳۰؛ ۱۰:‏۴، ۱۰؛ اول قرنتیان ۶:‏۱۱؛ دوم قرنتیان ۵:‏۱۹، ۲۱؛ غلاطیان ۲:‏۱۶-‏۱۷؛ ۳:‏۱۱، ۲۴؛ ۵:‏۴؛ افسسیان ۱:‏۷؛ تیطس ۳:‏۵، ۷.

^۱۵زیرا که اول به شما سپردم آنچه نیز یافتم، که مسیح بر حسب کتب در راه گناهان ما مرد، و اینکه مدفون شد و در روز سوم بر حسب کتب برخاست؛ و اینکه به کیفا ظاهر شد، و بعد از آن به آن دوازده (اول قرنتیان ۱۵:‏۳-‏۵). به این آیات نیز مراجعه نمایید: اشعیا ۵۳؛ متی ۱۶:‏۲۱؛ ۲۱:‏۱-‏۵؛ ۲۶:‏۳۲؛ ۲۸:‏۱-‏۱۰؛ لوقا ۲۴:‏۵۰-‏۵۱؛ یوحنا ۳:‏۱۳؛ ۲۰:‏۱۷؛ ۲۱:‏۱۴؛ اعمال رسولان ۱:‏۹-‏۱۱؛ ۲:‏۲۵، ۳۲؛ ۳:‏۱۵، ۲۶؛ ۴:‏۱۰؛ ۵:‏۳۰؛ ۱۰:‏۴۰؛ رومیان ۶:‏۹-‏۱۰؛ افسسیان ۴:‏۸-‏۱۰؛ اول پطرس ۲:‏۲۴-‏۲۵.

^۱۶زیرا به آنچه مرد، یک مرتبه برای گناه مرد؛ و به آنچه زندگی می‌کند، برای خدا زیست می‌کند (رومیان ۶:‏۱۰). به این آیات نیز مراجعه نمایید: رومیان ۵:‏۱۰، ۱۲، ۱۴، ۱۷؛ ۶:‏۴، ۸، ۱۱؛ ۱۰:‏۹؛ اول قرنتیان ۱۵:‏۲۰، ۲۳، ۵۵؛ دوم قرنتیان ۱:‏۹؛ ۳:‏۷؛ ۴:‏۱۰-‏۱۱؛ افسسیان ۲:‏۶؛ کولسیان ۲:‏۱۲؛ دوم تسالونیکیان ۲:‏۱۳؛ عبرانیان ۲:‏۹، ۱۴؛ اول یوحنا ۳:‏۱۴؛ مکاشفه ۱۴:‏۴؛ ۲۰:‏۱۴.

ما انکار می‌کنیم که عیسی در رابطه با بازگشت دوباره‌ا‌ش دچار اشتباه شد، و یا سلطنتش تا زمانی دیگر در آتیه به تعویق افتاده است.

ما انکار می‌کنیم که عیسی اسقف کلیسای روم را نایب و جانشین خود تعیین نمود. ما انکار می‌کنیم که هر فرد دیگری به جز عیسی مسیح می‌تواند سَر یا پادشاه کلیسا باشد.

ما انکار می‌کنیم که رسالت عیسی صرفاً به سه مقام نبی، کاهن، یا پادشاه محدود است.

^۱۷پس آنانی که جمع بودند، از او سوال نموده گفتند: «خداوندا آیا در این وقت ملکوت را بر اسراییل باز برقرار خواهی داشت؟» بدیشان گفت: «از شما نیست که زمانها و اوقاتی را که پدر در قدرت خود نگاه داشته است بدانید. لیکن چون روح‌القدس بر شما می‌آید، قوت خواهید یافت، و شاهدان من خواهید بود، در اورشلیم و تمامی یهودیه و سامره، و تا اقصای جهان.» و چون این را گفت، وقتی که ایشان همی نگریستند، بالا برده شد، و ابری او را از چشمان ایشان در ربود. و چون به سوی آسمان چشم دوخته می‌بودند، هنگامی که او می‌رفت، ناگاه دو مرد سفیدپوش نزد ایشان ایستاده، گفتند: «ای مردان جلیلی چرا ایستاده، به سوی آسمان نگرانید؟ همین عیسی که از نزد شما به آسمان بالا برده شد، باز خواهد آمد به همین طوری که او را به سوی آسمان روانه دیدید» (اعمال رسولان ۱:‏۶-‏۱۱). به این آیات نیز مراجعه نمایید: لوقا ۲۴:‏۵۰-‏۵۳؛ اعمال رسولان ۱:‏۲۲؛ ۲:‏۳۳-‏۳۵؛ افسسیان ۴:‏۸-‏۱۰؛ اول تیموتائوس ۳:‏۱۶.

^۱۸و همه‌چیز را زیر پایهای او نهاد، و او را سر همه‌چیز به کلیسا داد (افسسیان ۱:‏۲۲). به این آیات نیز مراجعه نمایید: اول قرنتیان ۱۱:‏۳-‏۵؛ افسسیان ۴:‏۱۵؛ ۵:‏۲۳؛ کولسیان ۱:‏۱۸.

^۱۹خدا که در زمان سَلَف به اقسام متعدد و طریقهای مختلف به وساطت انبیا به پدران ما تکلم نمود، در این ایام آخر به ما به وساطت پسر خود متکلم شد، که او را وارث جمیع موجودات قرار داد، و به وسیلۀ او عالمها را آفرید؛ که فروغ جلالش و خاتم جوهرش بوده، و به کلمۀ قوت خود حامل همه موجودات بوده، چون طهارت گناهان را به اتمام رسانید، به دست راست کبریا در اعلی‌علیین بنشست؛ و از فرشتگان افضل گردید، به مقدار آنکه اسمی بزرگ‌تر از ایشان به میراث یافته بود (عبرانیان ۱:‏۱-‏۴). به این آیات نیز مراجعه نمایید: لوقا ۱:‏۳۳؛ یوحنا ۱:‏۱-‏۱۴؛ اعمال رسولان ۳:‏۲۲؛ کولسیان ۱:‏۱۵؛ عبرانیان ۵:‏۵، ۶.

ما انکار می‌کنیم که عیسی حتی یک نبوت اشتباه یا کلام اشتباه بر زبان آورده باشد. ما انکار می‌کنیم که او از به انجام رساندن حتی یک نبوت در رابطه با خودش قصور نمود، یا در آینده قصور نماید.

ما انکار می‌کنیم که چون عیسی از طایفۀ یهودا بود نه از طایفۀ لاوی، واجد شرایط نیست تا کاهن ما باشد. ما انکار می‌کنیم که مسیح در مقام کاهن و قربانی، امروز نیز در آیین نیایش و پرستش کلیساهای سنّتی، نظیر کلیسای کاتولیک و اُرتدکس، باز هم خود را همچون قربانی تقدیم می‌کند. ما انکار می‌کنیم که مسیح فقط در آسمان کاهن گشت، ولی بر روی زمین کاهن نبود.

^۲۰و الحال ای برادران، می‌دانم که شما و چنین حکام شما این را به سبب ناشناسایی کردید. و لیکن خدا آن اخباری را که به زبان جمیع انبیای خود، پیش گفته بود که مسیح باید زحمت بیند، همین‌طور به انجام رسانید. پس توبه و بازگشت کنید تا گناهان شما محو گردد، و تا اوقات استراحت از حضور خداوند برسد. و عیسی مسیح را که از اول برای شما اعلام شده بود بفرستد. که می‌باید آسمان او را پذیرد تا زمان معادِ همه‌چیز که خدا از بدو عالم به زبان جمیع انبیای مقدس خود، از آن اخبار نمود. زیرا موسی به اجداد گفت که «خداوند خدای شما نبی مثل من، از میان برادران شما برای شما برخواهد انگیخت. کلام او را در هرچه به شما تکلم کند، بشنوید» (اعمال رسولان ۳:‏۱۷-‏۲۲). به این آیات نیز مراجعه نمایید: متی ۲۰:‏۱۷؛ ۲۴:‏۳؛ ۲۶:‏۳۱، ۳۴، ۶۴؛ مرقس ۱:‏۱۴-‏۱۵؛ لوقا ۴:‏۱۸-‏۱۹، ۲۱؛ یوحنا ۱۳:‏۳۶؛ ۲۱:‏۲۲؛ اول قرنتیان ۱:‏۲۰؛ عبرانیان ۱:‏۲؛ مکاشفه ۱۹:‏۱۰.

^۲۱زیرا مسیح به قدس ساخته‌شده به دست داخل نشد که مثال مکان حقیقی است؛ بلکه به خود آسمان تا آنکه الان در حضور خدا به جهت ما ظاهر شود. و نه آنکه جان خود را بارها قربانی کند، مانند آن رییس کَهَنه که هر سال با خون دیگری به مکان اقدس داخل می‌شود؛ زیرا در این صورت می‌بایست که او از بنیاد عالم بارها زحمت کشیده باشد. لکن الان یک مرتبه در اواخر عالم ظاهر شد تا به قربانی خود، گناه را محو سازد. و چنان که مردم را یک بار مردن و بعد از آن جزا یافتن مقرر است، همچنین مسیح نیز چون یک بار قربانی شد تا گناهان بسیاری را رفع نماید؛ بار دیگر بدون گناه، برای کسانی که منتظر او می‌باشند، ظاهر خواهد شد به جهت نجات (عبرانیان ۹:‏۲۴-‏۲۸). به این آیات نیز مراجعه نمایید: یوحنا ۱:‏۳۶؛ ۱۹:‏۲۸-‏۳۰؛ اعمال رسولان ۸:‏۳۲؛ اول قرنتیان ۵:‏۷؛ عبرانیان ۲:‏۱۷-‏۱۸؛ ۴:‏۱۴-‏۱۶؛ ۷:‏۲۵؛ ۱۰:‏۱۲، ۲۶؛ اول پطرس ۱:‏۱۹؛ مکاشفه ۵:‏۶، ۸، ۱۲-‏۱۳؛ ۶:‏۱، ۱۶؛ ۷:‏۹-‏۱۰، ۱۴، ۱۷؛ ۸:‏۱؛ ۱۲:‏۱۱؛ ۱۳:‏۸، ۱۱؛ ۱۵:‏۳.

ما انکار می‌کنیم که پادشاهیِ عیسی صرفاً یک پادشاهیِ سیاسی متعلق به این دنیا بود. ما انکار می‌کنیم که جمیع رهبران این دنیا در نهایت به عیسی پاسخگو نخواهند بود.

ما انکار می‌کنیم که بازگشت نهایی مسیح در سال هفتاد میلادی به وقوع پیوست. ما انکار می‌کنیم که بازگشت دوبارۀ او، و رویدادهای مربوط به آن را صرفاً باید به حالت نمادین از نظر گذراند.

ما انکار می‌کنیم که در آخر، جمیع انسانها رستگار خواهند شد (نظریۀ اعتقاد به رستگاری کل انسانها.) ما انکار می‌کنیم کسانی که بدون ایمان به مسیح از این دنیا می‌روند، کاملاً نیست و نابود می‌گردند (نظریۀ نابودی کامل، یا تبدیل به هیچ).

^۲۲زیرا مادامی که همۀ دشمنان را زیر پایهای خود ننهد، می‌باید او سلطنت بنماید (اول قرنتیان ۱۵:‏۲۵). به این آیات نیز مراجعه نمایید: مزمور ۱۱۰؛ متی ۲۸:‏۱۸-‏۲۰؛ لوقا ۱:‏۳۲؛ ۲:‏۱۱؛ اعمال رسولان ۱:‏۱۶؛ ۲:‏۲۵، ۲۹، ۳۴؛ ۴:‏۲۵؛ ۱۳:‏۲۲، ۳۴، ۳۶؛ ۱۵:‏۱۶؛ رومیان ۱:‏۳؛ ۴:‏۶؛ دوم تیموتائوس ۲:‏۸؛ عبرانیان ۴:‏۷؛ مکاشفه ۳:‏۷؛ ۵:‏۵؛ ۲۲:‏۱۶.

^۲۳و ما را مأمور فرمود که به قوم موعظه و شهادت دهیم بدین که خدا او را مقرر فرمود تا داور زندگان و مردگان باشد (اعمال رسولان ۱۰:‏۴۲). به این آیات نیز مراجعه نمایید: یوحنا ۱۲:‏۴۸؛ ۱۴:‏۳؛ اعمال رسولان ۷:‏۷؛ ۱۷:‏۳۱؛ دوم تیموتائوس ۴:‏۱، ۸.

^۲۴که پسر انسان ملائکۀ خود را فرستاده، همۀ لغزش‌دهندگان و بدکاران را جمع خواهند کرد، و ایشان را به تنور آتش خواهند انداخت، جایی که گریه و فشار دندان بود. آن‌گاه عادلان در ملکوت پدر خود مثل آفتاب، درخشان خواهند شد. هر که گوش شنوا دارد بشنود (متی ۱۳:‏۴۱-‏۴۳). به این آیات نیز مراجعه نمایید: اشعیا ۲۵:‏۶-‏۹؛ ۶۵:‏۱۷-‏۲۵؛ ۶۶:‏۲۱-‏۲۳؛ دانیال ۷:‏۱۳-‏۱۴؛ متی ۵:‏۲۹-‏۳۰؛ ۱۰:‏۲۸؛ ۱۸:‏۸-‏۹؛ مرقس ۹:‏۴۲-‏۴۹؛ لوقا ۱:‏۳۳؛ ۱۲:‏۵؛ یوحنا ۱۸:‏۳۶؛ کولسیان ۱:‏۱۳-‏۱۴؛ دوم تسالونیکیان ۱:‏۵-‏۱۰؛ دوم تیموتائوس ۴:‏۱، ۱۸؛ عبرانیان ۱۲:‏۲۸؛ دوم پطرس ۱:‏۱۱؛ ۲:‏۴؛ مکاشفه ۲۰:‏۱۵.

ما انکار می‌کنیم این ابدیتی که در آینده برقرار می‌گردد، فقط یک حال و هوای روحانی، یا صرفاً نمادین است. ما انکار می‌کنیم که به جز عیسی مسیح امید دیگری برای انسان وجود دارد، یا نام دیگر و طریق دیگری به جز او وجود دارد که بتوان به وسیلۀ آن رستگار شد.

^۲۵بعد از آن انتها است، وقتی که ملکوت را به خدا و پدر سپارد. و در آن زمان تمام ریاست و تمام قدرت و قوت را نابود خواهد گردانید. زیرا مادامی که همۀ دشمنان را زیر پایهای خود ننهد، می‌باید او سلطنت بنماید. دشمن آخر که نابود می‌شود، موت است. زیرا «همه‌چیز را زیر پایهای وی انداخته است.» اما چون می‌گوید که «همه‌چیز را زیر انداخته است»، واضح است که او که همه را زیر او انداخت مستثنی است. اما زمانی که همه مطیع وی شده باشند، آن‌گاه خود پسر هم مطیع خواهد شد او را که همه‌چیز را مطیع وی گردانید، تا آنکه خدا کل در کل باشد (اول قرنتیان ۱۵:‏۲۴-‏۲۸). به این آیات نیز مراجعه نمایید: اشعیا ۶۵:‏۱۷؛ ۶۶:‏۲۲؛ فیلیپیان ۲:‏۹-‏۱۱؛ دوم پطرس ۳:‏۱۳؛ اول یوحنا ۳:‏۲-‏۳؛ مکاشفه ۲۱:‏۱-‏۵؛ ۲۲:‏۱-‏۵.